fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

kimsenin evine bir ifl için gitdi¤i zemân, o merkeb bafl›yla o
kiflinin kap›s›na vururdu. Ev sâhibi ç›k›nca da cevâb ver diye
Resûlullahdan tarafa iflâret ederdi. O merkeb Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” vefât›na kadar hizmet etdi. Resûlullah
vefât edince çok feryâd etdi. Üç gün sonra kendini
Ebû Heysemin kap›s›na atd› ve orada öldü.
‹K‹NC‹ KISM:
Hangi kitâbdan al›nd›¤› ve zemân› zikr edilmiyen, yine
Resûlullah›n “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hicretinden
vefât›na kadar vukû’ bulan hâdiseler.
¥ Zeyd bin Erkam “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile Medîne köylerinden
birine giderken, bir köylünün çad›r›na rastlad›k. O köylü,
çad›ra bir difli geyi¤i ba¤lam›fld›. Geyik feryâd ederek dile
gelip; yâ Resûlallah! Bu köylü beni avlad›. Benim uzakda
iki dâne yavrum var. Memelerim süt ile dolu. Ne beni bo¤azl›yor
ki, bu belâdan kurtulay›m. Ne de sal›verir ki gidip iki
yavrumu emzireyim. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
geyi¤e seni serbest b›rak›rsam, yine gelirmisin, buyurdu.
Gelirim, e¤er gelmezsem Allahü teâlâ bana on kiflinin
azâb›n› versin, dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
geyi¤i sal›verdi. Geyik gidip aradan çok geçmeden geri geldi.
Diliyle dudaklar›n› yal›yordu. Resûlullah onu tekrâr çad›ra
ba¤lad›. O s›rada çad›r›n sâhibi, elinde bir tulum su ile geldi.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, bu geyi¤i bana
satar m›s›n deyince, yâ Resûlallah, sizin olsun, dedi. Resûlullah
o geyi¤i al›p, serbest b›rakd›. Zeyd bin Erkam “rad›yallahü
anh” geyi¤i çöllerde, Lâ ilâhe illallah Muhammedün
Resûlullah diyerek, dolafld›¤›n› gördüm, demifldir.
¥ Seleme bin el-Ekva’ “rad›yallahü anh” anlat›r. Bir gün
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir gurub insana
rastlad›k. Ok at›yorlard›. Bu oyun iyi oyundur. Sizin babalar›n›zdan
birisi ok at›c› idi, buyurdu. Ben ‹bni Ekva’ ile olay›m
ok atal›m buyurdu. O topluluk ok atmay› b›rakd›. Niçin atmazs›n›z
deyince, yâ Resûlallah! Siz ‹bni Ekva’ ile bir olunca
– 203 –