fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

yük yüklemezlerdi. Beni köylüler âriyet verdiler. Onlardan
kaçd›m. K›rlarda otlad›m. Otlar bana, önce bana gel, bana
gel, sen Muhammedinsin diye seslenirlerdi. Geceleyin y›rt›c›
hayvânlar, ona dokunmay›n, o Muhammedindir “sallallahü
aleyhi ve sellem” derlerdi. Allahü teâlâ beni sana kavuflduruncaya
kadar böyle oldu, dedi. Sâhibinin ad› nedir dedim.
Gadbâd›r, dedi. Ona sâhibinin ad›n› verdim. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” vefât› yaklafld›¤› s›rada, Gadbâ
bana ne vas›yyet edersin diye sordu. Sen k›z›m Fât›man›ns›n,
sana dünyâda ve âh›retde o binecekdir buyurdu. Gadbâ, bana
senden baflkas›n›n binmesini istemezdim, deyince, sana
k›z›m Fât›madan baflkas› binmez, buyurdu. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” vefât›ndan sonra hazret-i Fât›ma
“rad›yallahü anhâ” bir gece d›flar› ç›km›fld›. Gadbâ selâm
verip, ey Resûlullah›n k›z›, art›k dünyâdan ayr›lma zemân›m
yaklafld›. Resûlullah›n vefât›ndan sonra yiyece¤e ve içece¤e
hiç ihtiyâc duymad›m, dedi. Bu hâdise (fieref-ül-Mustafâ) kitâb›nda
bildirilmifldir.
¥ Hayber feth edilince, Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve
sellem” ganîmet hissesinden bir merkeb düflmüfldü. Merkebe
binip ad›n nedir diye sordular. Yezîd bin fiihâb dedi. Ben
senin ad›n› Ya’fûr koydum buyurdu. Sâhibin kim idi diye
sordular. Bir yehûdî idi, dedi. Senin mubârek ismini duyunca
uygunsuz sözler söylerdi. Bu sebeble benim üzerime her
bindi¤inde kasden sürçerdim ve onu düflürürdüm. Kendisini
düflürdü¤üm için beni aç b›rak›rd› ve eziyyet ederdi, dedi.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ona, bir dile¤in var
m›d›r, yan›na bir efl alay›m m› dedi. Hây›r, çünki atalar›mdan
duydum. Bizim neslimize yetmifl Peygamber binmifldir. Neslimizden
sâdece ben kald›m. (fieref-ül-Mustafâ) kitâb›nda
flöyle bildirilmekdedir. O merkeb dile gelip, dedi ki, benim
atalar›m dedelerimden flöyle bildirdi. Bizim neslimizden sonuncusuna
bir peygamber binecekdir. O peygamberin ismi
Muhammed bin Abdüllahd›r. fiimdi bizim neslimizden sâdece
ben kald›m. Peygamberlerden de senden baflkas› kalmad›,
dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ona binip bir
– 202 –