fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

Ancak Ka’b-ül Ahbâr ile alâkal› meflhûr olan haber flöyledir:
Hazret-i Ömer “rad›yallahü anh” halîfe iken, fiâmda
onunla görüflerek müslimân oldu. Sa’îd bin Müseyyib “rad›yallahü
anh” anlat›r: Abbâs “rad›yallahü anh” Zemzem kuyusunun
yan›nda oturuyordu. O s›rada Ka’b-ül Ahbâr huzûruna
geldi. Ka’b-ül Ahbâra ne mâni’ vard› ki, Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” zemân›nda ve Emîr-ül mü’minîn
hazret-i Ebû Bekrin “rad›yallahü anh” zemân›na kadar
îmân etmekde gecikdin, dedi. Bunun üzerine Ka’b-ül Ahbâr
flöyle anlatd›: Babam bana Tevrâtdan ba’z› fleyler yaz›p verdi.
Bununla amel et, dedi. Tevrât› mührledi ve o mührü açmamam
için bana yemîn etdirdi. ‹slâmiyyet gelince, islâmdan
dahâ hayrl› birfley bulunmad›¤›n› gördüm. Kendi kendime,
babam benden ba’z› bilgileri ve haberleri gizlemifldir, diyerek,
mührledi¤i Tevrât›n mührünü söküp okudum. Onda
Muhammed aleyhisselâm›n ve ümmetinin s›fatlar› yaz›l› idi.
Bunlar› okuyunca geldim ve îmân etdim.
¥ Hicretin onuncu senesinde Cerîr bin Abdüllah “rad›yallahü
anh” Yemenden Medîneye gelip, müslimân oldu. O
Medîneye gelmek üzere iken, Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” hutbe okurken, flu kap›dan bir kifli gelmek üzeredir.
O Yemen ehlinin en fazîletlisi ve eflrefi olsa gerekdir, buyurdu.
Cerîr bin Abdüllah at üstünde duramazd›. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek eliyle gö¤süne vurdu.
Elinin izi gö¤sünden hiç gitmedi. Allah›m onu sâbit k›l, hidâyete
erdir ve hidâyete erdirici eyle, diye düâ etdi. Ondan
sonra hiç atdan düflmedi.
¥ Hicretin onuncu senesinde, Tay kabîlesinin hey’eti Medîneye
gelip, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûrunda
müslimân oldular. Aralar›nda kabîlelerinin reîsi ve ileri
gelen bir kimse olan Zeyd bin Hayl de vard›. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” ona Zeyd-ül-Hayr ismi verdi ve
flimdiye kadar arablardan her kimin fazîleti bana anlat›lm›flsa
o kimseyle karfl›lafl›nca anlat›landan az oldu¤unu gördüm. Fe-
– 193 – fievâhid-ün Nübüvve - F:13