fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük gazâs›na
gitmifldi. Eshâb-› kirâmdan Abdüllah bin Hayseme “rad›yallahü
anh” gitmemifldi. ‹ki güzel han›m› vard›. Herbirinin
gâyet güzel gölgeli¤i vard›. Gölgeliklere su serpip, güzel yayg›lar
ve minder döflemifllerdi. Nefîs yiyecekler hâz›rlam›fllard›.
Abdüllah bin Hayseme bu durumu görünce, Sübhânallah,
geçmifl ve gelecek hiçbir günâh› bulunmayan ve Allahü
teâlân›n lütfuna kavuflmufl olan bir Peygamber, bu s›cak havada
silâh›n› al›p kâfirlerle cihâda gitsin de, Abdüllah bin
Hayseme hofl gölgelikde han›mlar›yla otursun, sohbet etsin.
Bu insâfa s›¤maz! Vallahi Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve
sellem” huzûruna kavuflmad›kca ve hizmetiyle flereflenmedikce,
bu kad›nlardan hiç biriyle konuflmam, dedi. Sonra hemen
devesine binip yola ç›kd›. Han›mlar› ne kadar konuflmak
istedilerse de, hiç cevâb vermedi. Tebüke yaklafl›nca,
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” uzakdan deveye
binmifl, gelmekde olan birisi göründü diye haber verdiler.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ümmîd ederim ki o
Abdüllah bin Haysemedir. Huzûruna gelip selâm verince, yâ
Abdüllah bin Hayseme! Dünyan›n fâni ni’metlerini b›rak›p,
Allahü teâlân›n r›zâs›n› taleb etmen senin için ne iyi, ne sevimlidir,
buyurdu.
¥ Ebû Umeyye “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r: Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük seferinde vâdiyül-kurâya
varm›fld›. Orada bir kad›n, güzel bir hurma ba¤çesi
yapm›fld›. Resûlullah›n emriyle Eshâb-› kirâm o ba¤çenin
hurmalar›n› toplad›lar. On vesk hurma ç›kd›. Sonra Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” kad›na ba¤çendeki
hurmalar› topla ve ne kadar ç›kd›¤›n› ölç, buyurdu. Kad›n
hurmalar› toplad›kdan sonra, ne kadar ç›kd› diye sordular.
On vesk ç›kd› dedi. Eshâb-› kirâm›n toplad›¤› kadar ç›km›fld›.
(Resûlullah›n mu’cizesiyle kad›n›n hurmas› hiç eksilmedi.
Ba¤çesi ne kadar hurma veriyorsa o kadar ç›kd›.)
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük seferi s›ras›nda,
Vâdiyül-kurâdan Tebüke do¤ru yola ç›kd›klar›nda;
(Bu gece kuvvetli rüzgârlar esecek! Hiç kimse yerinden
– 182 –