fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

lah, o el ve alaca kaftân ne idi diye sordum. Siz onu gördünüz
mü, dedi. Gördük yâ Resûlallah, dedim. O Îsâ bin Meryem
idi. Gelip bana selâm verdi, buyurdu.
¥ Mâlik bin Avf Huneyn gazâs›nda kâfirlerin ordu kumandân›
idi. ‹slâm ordusuyla savaflmak için yaklafld›¤› s›rada,
islâm ordusunun içine câsûslar göndererek, haber getirmelerini
istedi. Câsûslar› gidip, perîflan bir hâlde geldiler.
Mâlik bin Avf câsûslar›na, neden böyle tuhâf bir hâldesiniz
diye sordu. Dediler ki, islâm ordusunda gösteriflli atlara binmifl,
bembeyâz kimseler gördük. E¤er bizimle savafl›rlarsa,
vallahi biz onlar›n karfl›s›nda savaflmaya tâkat getiremeyiz!
E¤er bizi dinlersen, ordunu topla hemen geri dön. Bizi ve
kendini helâk olmakdan kurtar!
¥ Huneyn gazâs›nda islâm ordusu önce ma¤lûb olacak gibi
bir duruma düfldü. Sonra tekrâr topland›lar. Resûlullah“sallallahü
aleyhi ve sellem”, Yâ Rabbî! Va’d etdi¤in yard›m›
ve zaferi ihsân eyle, diye düâ etdi. Bundan sonra, Rabbânî
yard›m ve Sübhânî meded yetifldi. Beyâz melekler atlara
binmifl olduklar› hâlde muhârebeye kat›ld›lar. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem”, flu ân gazâ tand›r›n›n ›s›nd›¤›
ând›r, buyurdu. Sonra bir avuç toprak istedi ve o topra¤› kâfirlerin
yüzlerine serpdi ve yüzleri çirkin olsun, buyurdu. Kâfirlerden
o toprakla gözü dolmad›k hiç kimse kalmad›. Sonra
hezîmete u¤ray›p, dayanamad›lar ve kaç›p gitdiler. Bu husûsda
bir rivâyet de flöyledir: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem”, hazret-i Abbâsa “rad›yallahü anh”: Ey Abbâs, bana
bir avuç toprak ver, buyurdu. Resûlullah böyle söyleyince,
üzerine binmifl oldu¤u deve karn› yere de¤inceye kadar çökdü.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek eliyle
bir avuç toprak ald› ve müflriklerin yüzlerine serpdi. “Yüzleri
çirkin olsun, yard›ms›z kals›nlar” buyurdu. Allahü teâlâ
onlar› hezîmete düflürdü.
¥ Âmir bin Amr Medenî “rad›yallahü teâlâ anh” flöyle
anlatm›fld›r: Huneyn gazâs›nda Resûlullah›n “sallallahü
aleyhi ve sellem” önünde ceng ediyordum. Âniden aln›ma
– 180 –