fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

›n ileri gelenleri, Heraklin bu sözlerini duyduklar› ânda,
vahflî merkebler gibi ürkdüler! Kap›lardan tarafa kofluflarak,
ç›k›p gitmek istediler. Bakd›lar ki, kap›lar kilitlenmifl. K›zg›n
ve üzgün bir hâlde dikilip kald›lar. Herakl bunlar›n hâlini görünce,
geri ça¤›rd›. Bu sözleri söylemekden maksad›m sizleri
denemekdi. Dîninize ne derece ba¤l› oldu¤unuzu anlamakd›,
dedi. Hepsi sevinip, teflekkür ederek secdeye kapand›lar.
Bir rivâyetde Ebû Süfyân ile Herakl aras›nda flöyle bir
konuflma geçdi¤i bildirilmekdedir. Ebû Süfyân Herakle, ey
Melik! E¤er müsâade edersen, bizim aram›zdan ç›k›p peygamber
olan o kimsenin kendi sözlerinden birini söyleyeyim.
Böylece Onun yalan› ortaya ç›ks›n, dedi. Herakl söyle bakal›m
nedir, dedi. Ebû Süfyân; O kimse ben bir gece içinde
Beyt-ül Mukaddese gitdim ve sabâh olmadan Mekkeye geri
döndüm, diyor, dedi. Ebû Süfyân flöyle de anlat›r: Ben bu
sözleri söyledi¤im s›rada Beyt-ül Mukaddesin patri¤i de yan›m›zda
idi. O patrik bunlar› duyunca dedi ki: Ben o geceyi
hât›rl›yorum. O gece alâmetler gördüm. Bunlar› melike bildirmifldim.
Her gece âdetim üzere Beyt-ül Mukaddesin bütün
kap›lar›n› kapat›r, sonra yatard›m. O gece çok u¤rafld›-
¤›m hâlde, bir kap›y› kapatamad›m. Beyt-ül Mukaddesde
bulunanlar toplan›p o kap›y› kapatmak için çok u¤rafld›lar.
Fekat onlar da kapatamad›lar. Sabâhleyin o kap›n›n yan›nda
bir hayvan›n ba¤lanm›fl oldu¤una dâir iflâretler ve izler gördüm.
¥ Herakl, kavminin îmân etmemesi sebebiyle üzülüyordu.
Kendisine elçi olarak gelen D›hye-i Kelbîye “rad›yallahü
anh”, vallahi biliyorum ki, bahsetdi¤iniz zât Peygamberdir.
E¤er rûmlar›n beni öldüreceklerinden korkmasayd›m, elbette
Onun dînine girer, emrlerine itâ’at ederdim. Bunu kendim
için dünyâda ve âh›retde se’âdet vesîlesi bilirdim! Fekat sen
falan üsküfe git, o rûm diyâr›nda benden dahâ i’tibârl›d›r. O
ilâhî kitâblar›n hükmlerini benden dahâ iyi bilir. Bakal›m ne
diyecek, dedi. D›hye-i Kelbî “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Heraklin söyledi¤i üsküfün yan›na gitdim. Durumu
– 167 –