fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

dan uyanm›fl, kederli ve mahzûn bir hâlde oturuyordu. Patrikler,
ey Melik, niçin üzgün ve s›k›nt›l›s›n›z, dediler. Herakl,
rü’yâmda sünnetli kimselerin topraklar›ma girdiklerini gördüm,
dedi. Bir rivâyete göre de, Herakl, ilm-i nücûmu iyi bildi¤inden
dedi ki, sünnetli kimseler benim memleketime girerler.
Patrikler Herakle, biz yehûdîlerden baflka sünnetli
bir tâife bilmeyiz. Onlar›n hepsi sana itâ’at ederler. Onlar›n
hepsini öldür. Böylece korkudan emîn olursun, dediler. Onlar
bu endîflede iken, Heraklin Basra vâlîsinden bir adam
geldi. Yan›nda da arablardan bir kifli vard›. Heraklin huzûruna
gelen elçi, yan›ndaki kimseyi göstererek, bu kifli arablar
aras›nda bir kimse ç›kd›¤›n›, Peygamber oldu¤unu söyledi¤ini
ve pekçok kimsenin Ona tâbi’ oldu¤unu söylüyor. Birçok
kimsenin de Ona muhâlefet etdi¤ini, aralar›nda savafllar
yap›ld›¤›n› bildiriyor, dedi. Herakl bunlar› haber veren kimseyi
içeride bir yere al›p, sünnetli midir, bakmalar›n› emr etdi.
Sünnetli oldu¤unu gördüler. Sonra ona arablar›n hâlleri
soruldu. Hepsinin sünnetli oldu¤unu söyledi. Herakl vallahi
benim rü’yâmda zuhûr edece¤ini gördü¤üm tâife bunlard›r,
dedi. Yehûdî kavmi de¤ildir, dedi. Bundan sonra Herakl
rûm diyâr›nda bulunan ve ilm-i nücûmda mâhir olan bir arkadafl›na
mektûb yaz›p, ahkâm-› nücûmdan sordu. Kendisi
de Humus taraf›na gitdi. Bir müddet sonra arkadafl›n›n cevâb›
olan mektûbu getirdiler. fiöyle yazm›fld›: Bundan sonra
arablardan bir Peygamberin hâkimiyeti meydâna ç›kacakd›r.
¥ Herakl Humusdaki arkadafl›ndan, arablardan bir Peygamberin
ç›kaca¤›n› ve hâkimiyyet sa¤layaca¤›n› bildiren bir
mektûb al›nca, Rûm diyâr›n›n bütün ileri gelenlerini büyük
bir ibâdethânelerinde toplad›. Hepsi gelip içeri girince, kap›lar›
kilitletdi. Sonra onlara, ey rûmun ileri gelenleri, do¤ruluk,
iyilik ve selâmet istiyor musunuz. Devletimizin ve saltanat›m›z›n
devâm›n› arzû ediyor musunuz, diye sordu. Ey
Melik! Niçin istemeyelim, elbette isteriz, dediler. Bunun
üzerine Herakl flöyle dedi. Gelin arablar aras›ndan ç›kan
Peygambere tâbi’ olal›m ve Onun emrlerine uyal›m! Rûmla-
– 166 –