fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

den onlar›n üzerine tafl ya¤d›ran bir rüzgâr gönderdi. Huzeyfe
“rad›yallahü anh” flöyle demifldir. Müflriklerin aras›na vard›¤›mda
so¤uk bir rüzgâr esiyordu. Müflriklerin hepsi bir yere
toplanm›fl ve ateflleri sönmüfldü. Birbirine so¤ukdan ölece¤iz
diye ba¤›r›yorlard›. Bundan sonra büyük bir f›rt›na ç›kd›.
Kocaman tafllar› sürüklüyordu. Müflrikler kalkanlar›n› siper
yap›yorlard›. Fekat fâide vermiyordu. Sonunda hepsi perîflan
olup, kaçma¤a karar verdiler. Allahü teâlâ [Ahzâb sûresi
9.cu âyetinde meâlen], (Ey îmân edenler! Allah›n üzerinizdeki
ni’metini hât›rlay›n›z. Hani size [Hendek savafl›nda
sizi yok etmek için kâfirlere âid] ordular sald›rm›fld› da, biz
onlara karfl› bir rüzgâr ve sizin görmedi¤iniz ordular göndermifldik.
Allah ne yapd›¤›n›z› görmekdeydi) buyurdu.
Hendek savafl›nda, Kureyfl müflrikleri kaç›p gitdikden
sonra, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”: “Bu seneden
sonra Kureyfl sizinle savafl yapmaz. Fekat siz onlara karfl› gazâ
yapars›n›z” buyurdu. Ondan sonra Kureyfl müflrikleri,
müslimânlara savafl açamad›lar. Müslimânlar ise Mekkeyi
feth etdiler.
Hendek savafl›nda, Kureyflliler perîflan ve ma¤lûb oldular.
Ebû Süfyân Kureyflden bir cemâ’at ile oturmufl konufluyordu.
Diyordu ki; içinizde kimse yok mudur. F›rsat kollayarak
Muhammedden öcümüzü als›n. Çünki, Muhammed pazarlarda
dolafl›yormufl ve yaln›z bafl›na sahrâlara gidiyormufl.
Halk› dîne da’vet ile meflgûl oldu¤u için, kimsenin hâlinden
haberi yokmufl. Ebû Süfyân›n bu sözleri üzerine bir köylü,
Ebû Süfyân›n yan›na gidip, e¤er beni desteklersen bu ifli ben
yapar›m. Yollar› iyi bilirim ve gâyet keskin bir hançerim var,
dedi. Ebû Süfyân ona yol az›¤›n› ve ne lâz›msa verdi. Aralar›nda
bunu hiç kimseye söylememek üzere sözlefldiler. O
köylü yola ç›k›p, alt› günde Medîneye ulafld›. Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” nerede oldu¤unu sordu. Abdüleflhel
kabîlesi taraf›na gitdi, dediler. Adam devesini ba¤lay›p,
yürüyerek o tarafa gitdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem”, Eshâb-› kirâmdan bir cemâ’at ile sohbet ediyordu.
Uzakdan o köylünün geldi¤ini görünce, bu kimsenin kötü
– 159 –