fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ Câbir bin Abdüllah “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Zâtürrüka’ gazvesinde iken bir devem vard›. Çok za’îfdi
ve ikide bir çöküp kal›yordu. Yine tam çöküp kald›¤› bir s›rada,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” yan›ma teflrîf
etdiler. Beni bekler bir vaziyetde görünce, niçin duruyorsun,
buyurdu. Ben de devemin hâlini söyledim. Bir asâ istedi ve o
asâ ile deveye üç kerre vurup dürtdü. Sonra su istedi ve bir
avuç suyu devenin yüzüne serpdi. Beni ta’kîb et buyurarak,
oradan hareket etdi. Ben de deveme binip ta’kîb etdim. Muhammed
aleyhisselâm› hak peygamber olarak gönderen Allah
hakk› için, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” çok
sür’atli gitdi¤i hâlde, Ondan hiç geri kalmad›m. Devem cânland›
ve râhatl›kla ta’kîb etdim.
¥ Zâtürrükâ’ gazvesinden sonra, bir eflk›yâ ata binmifl ve
bir deveyi de yular›ndan çekiyordu. O hâliyle Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” huzûruna geldi. At›m›n karn›nda
ne vard›r? dedi. Resûlullah, gayb› Allahü teâlâdan baflkas›
bilmez, buyurdu. Ya¤mur ne zemân ya¤acak, dedi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” o öyle bir ifldir ki ne zemân
ya¤aca¤›n› Allahü teâlâ bilir, buyurdu. Adam sorma¤a
devâm edip; yâr›n ne olacak, dedi. Resûlullah bana ma’lûm
de¤ildir, diye cevâb verdi. Sonra Allahü teâlâ, meâl-i flerîfi,
(K›yâmet vakti hakk›ndaki bilgi, ancak Allah›n kat›ndad›r.
Ya¤muru (diledi¤i zemân, diledi¤i yere, diledi¤i mikdâr) O
ya¤d›r›r. Rahîmlerde olan› o bilir. Hiç kimse yâr›n ne kazanaca¤›n›
bilmez. Yine hiç kimse nerede ölece¤ini bilmez.
fiübhesiz Allah, herfleyi bilendir, herfleyden haberdârd›r)
olan âyet-i kerîmeyi gönderdi. Sonra o kimse, yâ Muhammed!
Bana flu devem senin Rabbinden dahâ sevimlidir, dedi!
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” de ona, (Rabbim
cân›mdan dahâ sevimli, nefsimden ve âile ferdlerimden dahâ
azîzdir!) buyurdu. Sonra secdeye kapand›. Secdeden do¤rulup
o adama Rabbim bana haber verdi ki, senin yüzünün
bir taraf›nda bir yara aç›lacak! Yüzünün eti ve derisi çürüyüp
dökülecek ve sonra öleceksin, buyurdu. K›sa bir müddet
sonra o kimsenin yüzünde bir yara ç›kd›. O yaradan öy-
– 153 –