fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

¥ Müflrikler Mekkede Habîb bin Adîyi “rad›yallahü anh”
i’dâm ederek flehîd edecekleri s›rada, Habîb bin Adî onlara
beddüâ etdi. Hazret-i Mu’âviye flöyle anlatm›fld›r: Habîb
beddüâ edince, babam Ebû Süfyân onun beddüâs›ndan korkarak
beni yere yat›rd›. Fekat beni öyle h›zl› yere çarparak
yat›rd› ki, uzun zemân onun ac›s› geçmedi. Arablar aras›nda
flöyle bir inan›fl yayg›nd›. Kim beddüâ s›ras›nda yere yatarsa
beddüâ ona te’sîr etmez, diye inan›rlard›. Habîb bin Adînin
“rad›yallahü anh” dara¤ac›na as›larak flehîd edildi¤ini seyredip
görenler, aradan bir sene geçmeden, çok az› d›fl›nda, her
birinin bafl›na bir belâ gelerek helâk oldular. Emîr-ül mü’minîn
Ömer “rad›yallahü anh” Sa’îd bin Âmire Humusda bir
vazîfe vermifldi. Sa’îd bin Âmir zemân zemân kendinden geçer,
çevresinden habersiz kal›rd›. Emîr-ül mü’minîn Ömer
“rad›yallahü anh” onun böyle kendinden geçmesinin sebebini
sordu. fiöyle cevâb verdi: Habîbi “rad›yallahü anh” dara-
¤ac›na ba¤lay›p, flehîd edecekleri s›rada orada idim. Her ne
zemân o hâdiseyi hât›rlasam, böyle kendimden geçerim, dedi.
Habîb bin Adînin i’dâm› flöyle vuku’ bulmufldu: Onu bir
dara¤ac›na ba¤lad›klar›nda flöyle dedi: Yâ Rabbî! Resûlün
“sallallahü aleyhi ve sellem” her neyi teblîg edip bildirmiflse,
biz ona îmân etdik. fiu ânda burada benim selâm›m› Resûlüne
iletecek bir kimse yok ki, söylesin dedi. Üsâme “rad›yallahü
anh” flöyle anlatm›fld›r: O gün Mekkede Habîbin “rad›yallahü
anh” flehîd edilece¤i s›rada, biz Medînede birkaç kifli
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” huzûrunda idik.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb› aras›nda
oturuyordu. Üzerinde vahy gelince görülen hâl görüldü. Mubârek
bafl›n› kald›r›p, Ve aleyhisselâm ve rahmetullah, dedi.
Sonra mubârek gözlerinden gözyafllar› akd›. Sonra, kardeflim
Cebrâîl aleyhisselâm Allahü Sübhânehü ve teâlâ taraf›ndan
bana, Habîbin selâm›n› getirdi, buyurdu. Habîbin dara-
¤ac›na as›larak flehîd edildi¤i haberini al›nca da, Habîbi o dara¤ac›ndan
indiren kimsenin k›yâmet gününde mükâfât›
Cennetdir, buyurdu. Zübeyr bin Avvâm “rad›yallahü anh”
– 151 –