fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

ir zarar gelmemifl.
¥ Ebû Berâ, Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” iki
at› ve iki deveyi hediyye olarak gönderdi. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem”, e¤er bir müflrikin hediyyesini kabûl
etseydim, Ebû Berân›n hediyyesini kabûl ederdim, buyurdu.
Dediler ki, yâ Resûlallah! Onun büyük bir ç›ban› var, hiçbir
ilâc fâide vermemifl. fiifâya kavuflmak için size bu hediyyeleri
göndermifl. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” eline
bir kesek al›p mubârek a¤z›n›n suyunu bu kese¤e sürdü. Bunu
suya koysun ve suyundan içsin buyurdu. Ebû Berâ böyle
yapd› ve tam flifâya kavufldu.
¥ Hicretin dördüncü senesinde vuku’ bulan Recî’ gazvesinde,
Âs›m bin Sâbit “rad›yallahü anh” flehîd oldu. Düflmânlar
bafl›n› kesip, Sa’d k›z› Selâkiye götürmek istediler.
Âs›m bin Sâbit “rad›yallahü anh”, Uhud savafl›nda o kad›n›n
kardeflini öldürmüfldü. Bu sebeble her kim Âs›m›n bafl›n›
getirirse ona yüz deve verece¤im ve Âs›m›n kafa tas›yla
flerâb içece¤im diye ahd etmifldi. Allahü teâlâ Âs›m bin Sâbitin
“rad›yallahü anh” cesedinin çevresine pekçok ar› gönderdi.
Bafl›n› kesmek için kim yaklafl›rsa, ar›lar yüzünden
gözünden sokup flifliriyorlard›. Neredeyse öleceklerdi. Gece
ar›lar çekilir, o zemân gelip bafl›n› kesip al›r›z diyerek, dönüp
gitmek zorunda kald›lar. Gece ya¤mur ya¤d›. Büyük bir
sel gelip, Âs›m bin Sâbitin “rad›yallahü anh” cesedini al›p
götürdü. Emîr-ül mü’minîn Ömer “rad›yallahü anh” flöyle
demifldir: Âs›m bin Sâbit hiçbir müflri¤i kendine dokundurmamak
için söz vermifldi ve sözünde durdu. fiehîd oldukdan
sonra da Allahü teâlâ onu kâfirlerin dokunmas›ndan korudu.
¥ Habîb bin Adî “rad›yallahü anh” Recî’ vak’as›nda esîr
düfldü. Onu Mekkede müflriklere yüz deveye satd›lar. Müflrikler
onu uzun zemân habs etdiler. Bir gün bakd›lar ki, tâze
üzüm yiyordu. Hâlbuki o s›rada Mekkede aslâ tâze üzüm
yokdu. Bu üzümü nereden buldun diye sordular. Bu Allahü
teâlân›n bana verdi¤i bir r›zkd›r, dedi.
– 150 –