fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

mâllar›n› ve âilelerini kurtard›lar.
¥ Rüfâa bin Râfi’ “rad›yallahü anh” flöyle anlatm›fld›r:
Bedr gazâs›nda kardeflim Hallâd bin Râfi’ ile birlikde bir deve
yavrusuna binmifldik. Devemiz Ravhâ denilen yere var›nca
yorulup kald›. Kardeflim, yâ Rabbî! E¤er bu deve bizi Medîneye
geri götürürse, bunu kurbân edece¤im, dedi. Biz o
hâlde iken bir de bakd›k ki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” ç›ka geldi. Bizi o hâlde görünce su istedi. Verdik.
Mubârek a¤z›n› çalkalad› ve bir abdest al›p suyunu bir kab›n
içinde toplad›. Sonra biz o devenin a¤z›n› açd›k, bu sudan
dökdü. Sonra bafl›na, boynuna, gövdesine ve kuyru¤una
dökdü. Bize, binin buyurdu ve kendisi gitdi. Biz o deveye binip,
Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” yetifldik. Seferde
o deve bizi koflarak tafl›d›. Bedr savafl›ndan dönüp Medîneye
ulafl›nca, devemiz yine çöküp kald›. Kardeflim onu kesip,
etini fakîrlere paylafld›rd›.
¥ Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Bedr gazâs›nda,
mubârek eliyle, flurada falan kimse, flurada falan kimse öldürülecek
diye belli yerleri gösterdi. Aynen buyurdu¤u gibi, kimin
nerede öldürülece¤ini gösterdiyse, orada öldürüldü.
Emîr-ül mü’minîn hazret-i Ömer “rad›yallahü anh” buyurdu
ki: Resûlullah› Peygamber olarak gönderen Allahü teâlâya
yemîn ederim ki, kimin nerede öldürülece¤ini gösterdiyse,
orada öldürüldü.
¥ Bedr gazâs›nda, müflriklerden bir tak›m gençler savafla
gitmemifldi. Gece ay ›fl›¤› alt›nda birbirleriyle konuflup, birfleyler
anlat›yorlar ve fli’rler okuyorlard›. O s›rada âniden bir
ses iflitdiler. Birkaç beyt okundu ve “Hanîf cemâ’ati zafere
ulafld›” diyordu. Sesin geldi¤i yere gitdiler. Fekat kimseyi göremediler.
Çok korkup geri döndüler. Hicre (Kâ’benin yan›na)
geldiler. Orada yafll›lardan bir gurub kimse oturuyordu.
Durumu onlara anlatd›lar. Yafll› kimseler, e¤er söyledi¤iniz
do¤ru ise, Muhammed zafere ulaflm›fld›r. Çünki Muhammede
ve eshâb›na hanîf derler. Aradan bir gece geçdi. Bedr savafl›nda
müflriklerin ma¤lûb oldu¤u, Resûlullah›n “sallallahü
– 137 –