fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

E¤er yaparsan, kimsenin bafl›na gelmemifl olan bir belâ senin
bafl›na gelir, buyurdu. Ebû Cehl: Art›k yapmam yâ Muhammed
dedi. Müflriklerden ba’z›lar› Ebû Cehle Muhammedin
karfl›s›nda hor düfldün. Onun dînine mi girdin, yoksa, Ondan
korkdun mu, dediler. Ebû Cehl, ben aslâ Onun dînine girmem.
Fekat Onun sa¤ taraf›nda bir kaç kifli gördüm. Ellerinde
m›zraklar vard›. E¤er karfl› gelseydim, beni o ânda helâk
edeceklerdi, dedi. Müflrikler, bu da Muhammedin sihrlerindendir,
dediler.
¥ Zenîre ad›nda bir câriye müslimân olmufldu. O s›ralarda
gözleri görmez oldu. Ebû Cehl bu lât ve uzzan›n iflidir, dedi.
Zenîre, lat ve uzza putlar› insanlar›n ibâdet edip etmediklerinden
haberdâr olamazlar. Benim gözlerimin kör olmas›
Rabbimin takdîriyledir. Rabbim gözlerimi tekrâr açmaya
kâdirdir, dedi. O gece gözleri aç›ld›. Tekrâr görme¤e bafllad›.
Fekat Kureyfl kabîlesinden, gönül gözü kör olanlar, bu ifl
de Muhammedin sihrlerindendir dediler ve dalâletde kald›lar.
¥ Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” han›m› hazret-i
Hadîce “rad›yallahü anhâ” hayâtda iken, k›zlar›ndan
Zeynebi “rad›yallahü anhâ” k›z kardeflinin o¤lu Ebûl Âsa
vermifldi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” k›zlar›ndan
Rukayyeyi veyâ Ümmü Gülsümü de Uteybe bin Ebî Lehebe
niflânlam›fld›. Resûlullah “aleyhisselâm” ile Kureyflliler
aras›nda düflmânl›k büyüyünce, müflrikler dâmâdlara Onun
k›zlar›n› almakla yükünü hafîfletiyorsunuz. K›zlar›n› boflay›n
ki, zahmete düflsün. Kureyflin k›zlar›ndan hangisini isterseniz
size verelim, dediler. Dâmâdlar›ndan Ebûl Âs, ben han›m›mdan
ayr›lmam ve Kureyfl kad›nlar›ndan hiçbirini ona
denk tutmam, dedi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”
onu medh etdi. Uteybe, bana Sa’îd bin Ebil-Âs›n k›z›n› verirseniz
niflân› bozar›m, dedi. Sa’îd bin Ebil-Âs›n k›z›n› ona
verdiler. O bedbaht, henüz Resûlullah›n “sallallahü aleyhi
ve sellem” k›z›yla evlenmemifldi. Resûlullah k›z› ile otururken,
huzûruna gelip, sana îmân etmiyorum ve k›z›ndan ayr›ld›m
diyerek, Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” do¤ru
– 110 –