fiEVÂH‹D-ÜN NÜBÜVVE

O Peygamberlere vâris olan kimsedir,
Meryem o¤lu Îsâdan sonra, Kureyflden gelen Peygamberdir.
Önce, d›mâd ve di¤er putlara tap›nanlar,
Keflke hiç tapmasa idik onlara diyecekler.
Yâ Ebâ Hafs [Ömer “rad›yallahü anh”], sabr et, sen öyle bir kiflisin,
Sana Adî o¤lu flerefinden baflka fleref nasîb olacak.
Elin ile ve dilin ile çok yard›m edeceksin,
Hiç acele etme, sen Onun dînine gireceksin.
Art›k kesin olarak anlad›m ki, bu sözler bana söyleniyordu.
K›z kardeflimin evine gitdim. Habbâb bin Erat “rad›yallahü
anh” ve k›z kardeflimin kocas› Sa’îd bin Zeyd “rad›yallahü
anh” orada idiler. Beni k›l›ç kuflanm›fl bir vaziyyetde
görünce korkdular. Korkmay›n, dedim. Bunun üzerine Habbâb
bana: Ey Ömer, yaz›k sana müslimân ol, dedi. Su istedim,
getirdiler. Abdest ald›m ve hazret-i Resûlullah› “sallallahü
aleyhi ve sellem” sordum. Erkam bin Ebî Erkam›n
evindedir, dediler. Hemen oraya gitdim. Kap›y› çald›m.
Hamza “rad›yallahü anh” d›flar› ç›kd›. Beni k›l›ç kuflanm›fl
bir hâlde görünce bana ba¤›rd›. Heybetli bir kimse idi. Ben
de ona ba¤›rd›m. Bu s›rada Resûlullah “sallallahü aleyhi ve
sellem” d›flar› ç›kd›. Bana bak›p müslimân olmak için geldi-
¤imi anlad› ve Allahü teâlâ senin hakk›ndaki düâm› kabûl
etdi. Ey Ömer! Müslimân ol, buyurdu. Ben, Eflhedü en lâ ilâhe
illallah ve eflhedü enneke resûlullah diyerek müslimân oldum.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ve Eshâb-› kirâm
çok sevindiler. O gün benimle müslimânlar›n say›s› k›rka
ulafld›. Allahü teâlâ [Enfâl sûresi 64.cü âyetinde meâlen]
(Ey Peygamberim! Sana Allah ve mü’minlerden, senin izinde
gidenler yetiflir!) buyurdu. Resûlullaha “sallallahü aleyhi
ve sellem” Allah hakk› için d›flar› ç›kal›m. Müflrikler bize bir
fley yapamaz, dedim. Sonra d›flar› ç›kd›k. Tekbîr getirdik, öyle
ki, müflrikler iflitdiler. Hazret-i Resûlullah “sallallahü aleyhi
ve sellem” Kâ’beyi tavâf etdi. Bu hâdiseden sonra müflriklerle
mücâdele edip durduk. Sonunda Allahü teâlâ bizi tam
gâlib k›ld›.
– 105 –