Tam Metin

üçüncüde annaşcaøklā ġali (8-1), nerdese parayı alceklē (9-7), biz urdan burē
getceklē diye baøkiz (14-111), bunu da öldürceklē (15-46), bizim çocuøklā da yapcek, napcek
iş yapmadın mı, økapı dışarı yapcaøklā gülüm (22-46).
2.5.3.1.6 Emir Kipi
Emir kipi ile istek kipinin kaynaşmış olarak kullanıldığı görülür. Çoğu kez istek
fonsiyonunda kullanılmaktadır.
1. teklik şahıs: -am, -em, -an, -en, -ım, -im, -ın, -in
yatem (5-287), ben urde oturem baøk burē gelem (5-34), içerdekini ne yapam canım
(5-124), ben napim masayı (8-142), ben alin gelin gidin de demiş (14-74), ben söylin sen
yaz u vaøkıt manileri (17-14), ne bilen ne ördûnü (27-14), ne bilem ciğerime hiç gitmedim
filme filan taa (27-16), økaşınıyim demişlē (34-60), sona gelir, bi ben çolūmnan çocūmnan
ġonuşen der (40-24), nasıl unudayım seni (50-13), sabah namazı faøkat namazı ġılāøkan
sarayın şorasını şôle yaptırim (52-38).
2. teklik şahıs: Eksiz olarak kullanılmaktadır.
geti geti parayı geti (5-420), gitme olan tanırlā (9-114), ge burē demiş (12-48),
ālama sen (12-49), şu ġolundaøkı saatı çıøkar demiş (12-76), ülen demiş økaløk hadi (12-77),
hiç økorøkma (14-44), enki yüsüü ve baøkam (14-61), baøkma gözüm yollara (16-34), bigadıç
davına baøk (17-54), økapat baøkam bu sen (24-16), dön ardına baøk yarim (28-82), gece saøkız
çîneme (32-12), önce içinden bi şey yap de sona ġonuş dışından, tasavurla önceden (33-21),
çorba yap dimiş, fasile bişir, falan bişir feşman bişir (34-80), madem diyo, tiflisi metet (41-
24), şunu yaøkala (51-204).
3. teklik şahıs: -sın, sin, -sun, sün
allah bu günümüzü aratmasın (16-17), hayırlı işeylē damatlā vēsin demiş (8-39),
nazar ermesin (26-142), onu dinnesin (28-93), ikimizin de adı anılsın diyor (45-6), allah
hana eskilere göstermiş bize de göstermesin (46-77), økulaøkları çınnasın (59-74).
83