Tam Metin

tavşanı āşamacaøk dolaşdırcan, furabilirsen furcan (5-226), ertesi gün gelin gitcen uri
(8-73), buna dedi istanbula ġadā sen götcen dedi (11-11), nerde incedin dimiş (15-7), u
ġızım økırøk delikten geçircen (17-228), perşembe günneri cuma günneri mezeri zirayet itcen
(21-34), onu kendin şeyine baøkcen (26-51), git alevi köylerine baøkacan bütün dağda
tepededir (59-38), mecbur tutcan orası gelesiye napcan evde mi durcan (7-39), mevlid
oøkutcan denir, hayvan kescen denir (30-11), ille satcan, ne ġadā alcan (34-90) undan sona
unu süzcen (46-116).
3. teklik şahıs: -caøk, -cek, -acaøk, -ecek
Ek “nolceg” örneğindeki gibi ötümsüz şekliyle nadir olarak kullanılmaktadır.
mayıs birde sezon bitecek (2-37), aşādan ōlan gelmese nolcaøk (6-241), kim gitcek
urlara sorcaøk (8-38), dışarı gitcek (12-2), hapsine u zaman kim ġoycek hapse unnarı (12-
82), sona hapse girse nolceg (12-83), baøkam benim bıyıøkları kescek mi (13-65), burē odaya
ġucaz da odadan gitcek demiş (14-112), beş sene dört dört mü olcaøk (17-21), işde bu ayın
sonlānda ekip iki olcek (20-14), çeşmiden suy doldurcaøk (22-17), ama napsın dayanılcaøk
(28-177), çünkü neden, seni beslēcek, bebeksin sırtında (45-32), otuz økıtımdan yuøkarı
olmaycaøk (51-68).
1. çokluk şahıs: -caz, -cez
gine tarla tutmā ġayırcaz (7-39), babam öldü ikindi sona hemen hoca dedi bunu
gömcez dedi (21-3), hālā daa yollucaz baøk adama (51-61).
2. çokluk şahıs: -cāsınız, -cēsiniz
üç sayfa dört sayfa yazı yazıcāsınız (5-47).
3. çokluk şahıs: caøklā, ceklē
82