Tam Metin

urda hayvancılıøk yapiy (53-22), hayvana altıda økaøkıliyi (54-3), vaøkfa duası olmadıøktan
sona hacı olunmiy (60-2).
1. çokluk şahıs: -iz, -yiz, -iyiz
biz ore gidip geliz (2-21), paramıznan doøktura gidik (2-45), bizim tarlamız
olmadīndan bizlē içinden çıøkamiz (7-49), bōle biliz (14-20), biriniz birinin yanına biriniz
birinin yanına gidiz (20-7), pek gitmē canım istemiy (46-12) baraøk babanın tarihini bilmiz
(52-1).
2. çokluk şahıs: -iniz
neden bilminiz dedi (14-8).
3. çokluk şahıs: -iyler, -iylē, -iyiler, -iyular
elli ikide ayrı oøkudiyiler (1-9), keçi bile güdiylē (20-42), yalnız hayvannar çoøk
økaçtīnan çoøk økış olur diyular (26-140).
2.5.3.1.3 Görülen Geçmiş Zaman
Görülen geçmiş zaman için -dı, -di, -du, -dü, -tı, -ti, -tu, -tü kullanılmaktadır. Bu
eklerin bazan ötümlülük-ötümsüzlük uyumu dışında kullanıldığı görülür. Ekin ötümlü
şeklinin kullanımı yaygındır.
1. teklik şahıs: -dım, -dim, -dum, -düm, -tım, -tim, -tum, -tüm
yedinci ay çıøktım (2-36), emine silkti de ben de ġapçıøkladım (6-25), burda ben
ġaldım (6-216), ben ōlanı acıcıøk bi şey gördüm (8-50), isdanbulda onu ben bıraøkdım (11-
14), ben ondan geyinmedim dimiş (22-20), una bile doøkuma giydirdim ben (53-31), bôle
bizim gelenēmiz görenēmiz diye alını da salladım (58-2).
2. teklik şahıs: -dın, -din, -dun, -dün, -tın, -tin, -tun, -tün
79