Tam Metin

2.4.2 Zaman Zarfları
Fiili zaman yönünden niteleyen kelimelerdir. Bölgemiz ağzında zaman zarflarının
örneklerine çok rastlanır. Başlıcaları “güzün, hindi, u zaman, eskiden, sona, yarın, økışın,
şimdi, eveli, şindi, şindik, hindi, gine, ileri, erken, ilkin, yine dün”dür:
ekseriyetle güzün olū (1-41), biz hindi gitmîz (2-30), eskiden çalışiydik paramız
değerliydi (2-76), u zaman cezenenin başında gene ağlarıøk (3-2), hayli vaøkıd oldu (3-44),
böyle türkü söylemek yoøktun eskiden (3-54), üç sene oøkudū eğitmen o zaman (5-37), sona
kelimeleri örgetti (5-43), ôleden sona da gidiyoz canım (5-49), e buradaki okulda şindi
økapandı ġari (5-63), işde on beş gün depinmicen (5-91), ekseri güzün aynı melikilēlen
baraba bol bulunur (5-159), bu mard ayı çıøkdı mı nisan on beşe dôru herkez, aşlancaøk
kesteneleri vā aşlıya (5-195), yarın bana kestene indir (5-213), økalırmış orda øøkışın,
yalınız
başına diyo (5-253), öldü ġarı bu yıl (5-330), şimdi aøklıma gelmedi (5-349), gene
candarmalā geliy (6-5), bûle çoban olduøk hayvan çobanı ilkin (6-8), ilkin şîle arabalā yoøktu
(6-74), ilkin ûle deildi (6-119), sabah oliy (6-230), ertesi gün de gittilē (8-16), hincik sema
u evde oturiy (8-18), sabālēn unu yumurusun (8-99), eskiden dallılā pullulā vādı (8-131),
sabahlara kadā oturuduøk işde ôle (9-68), millet şimdik ufaġ oluyomuş talı (11-36), bôle dut
vādı ġocaman bizim bu caminin önünde eveladan (12-40), şindik hırsızı yaøkalolā baøkāsın
üş gün sona dışda (12-83), eveli tepe üsdündedik (13-13), eskiden çoġ işlē ōmuş a ġızım
(14-30), yarın girişini yaptır ge (14-122), gine eyilēdir (14-138), düünnere başladīmız anda
evela yumøka pişiriz (16-1), økınadan gelince mani yapa yapa şiydirlē (17-131), pazar günü
de yine şiyden gelinden önce sabalēn arabalān yaøkın aøkrabalānı çağırıyon (18-3), şimdi
hazır alınıyo (18-34), erken økaløkoz (19-37), demin vādın ya hani sen (19-54), şindi
balıkesirde (20-12), şindi değişik yapiylē (20-23), öğlende on bir on ikiye ġadā gömēlē (21-
7), öğleden sonra gömerlē (21-8), sabaya bıraøkılır ölü (21-11), ha demiş manav hemen
sanmış (25-60), ilkin bubamı gördûmde hani bilmiz (26-70), yarın cenazesi var (26-96),
gündüzden tebarekesini oøkudurlar (26-97), gene hiç duymadıøk (26-152), buün pitmez (27-
65