Tam Metin

1. teklik şahıs:
Yalın Hâl: ben (2-19), (28-220), (49-43).
İlgi Hâli: İlgi halinin kullanımında “ı, i” ünlülerinin kısalması bazen düşmesi
görülür. benim (2-66); benįm (5-429), (6-154), (12-7); benm (53-11), (27-48).
Yükleme Hâli: Yazı dilindeki şekliyle kullanılmaktadır. beni (4-5), (5-357), (6-105).
Yönelme Hâli: Yönelme halinde yazı dilindeki kullanımı yanında, zamirin değişime
uğramamış şekline ve Kuzeydoğu Grubu Ağızlarında görülen 64 “bağa” şekline az sayıda
rastlanmıştır. Derleme metinleri haricindeki tespitlerde bu şekillerin kullanımı
görülmemiştir. bana (14-8), (34-63), (59-93); bene(2-62), (6-95), (11-10); beŋe (2-42), (6-
13); bağa (27-2), (1-160), (58-8).
(59-1).
(51-56).
Ayrılma Hâli: Yazı dilindeki şekliyle kullanılmaktadır. benden (50-18), (52-66),
Bulunma Hâli: Yazı dilindeki şekliyle kullanılmaktadır. bende (13-22), (45-42),
2. teklik şahıs:
Yalın Hâl: Yazı dilindeki şekliyle kullanılmaktadır. sen (11-4), (25-4), (49-88).
İlgi Hâli: Birinci teklik şahısta olduğu gibi dar ünlülün kısaldığı ve bu şekilde
kullanıldığı örnekler mevcuttur. senin (22-7), (26-79), (45-89); senįn (6-107), (16-3), (27-
10).
Yükleme Hâli: Yazı dilindeki şekliyle kullanılmaktadır. seni (13-16), (50-4), 53-34).
Yönelme Hâli: Ekin zamire getirilmesi sonucu analoji yoluyla zamirde görülen
değişmenin olmadığı örnekler ile birinci teklik şahıstaki gibi “sağa” şeklinde, az sayıda
kullanımı, tespit edilmiştir. sana (27-55), (35-28), (51-155); sene (7-43), (11-57), (25-6);
seŋe (6-62), sağa (26-89), (58-9).
64 Karahan, a.g.e., s.53.
56