Tam Metin

şahseneme aşıøksın diyo (41-14), amcamın elinde cebinde bi bıçaøk vāmış (45-36), ne ġadā
însan vāsa köyün içinde hemen toplālāmış (49-18), oturduğu belgede çam ağaçları var (52-
8), dışta çalışıyosun (59-47); dışda hiç oynamazdıøk (6-71), çıøkırıøkda eyiridik (13-87), bu
bizim şu tarafda şôle bi yirlē vā (15-24), mezarlıøkda selvilik (26-16), sandıøkda mandıøkda bi
şey yoøk (28-170), økaşda başlıyoz(40-12), bu memleketde üç kişide ġırma vādı (51-158).
2.1.2.1.5 Ayrılma Hâli
Ayrılma hali yazı dilindeki gibi “+dan, +den, +tan, +ten” şeklinde kullanılmaktadır.
Fakat bu ekte de ünsüz uyumuna tam uyulmamakta ve ekin ötümlü şekilleri tercih
edilmektedir:
pamıøkdan geldi okula gitti (2-65), arøkamdan geldin(5-35), harmandan økaløkādıøk,
samanı çekēdik (20-30), ġaynam o taraftan gēme (28-180), gözünün önüne gemesin deye
onun yıøkandı sudan içirilē de mi økazandan alıp da (30-8), adem aleyisselam neden atmış
cennetten allah (30-16), ordan buraya gelmişlē (1-10); o oøkuldan şeyden ġoğuşdan çıøkıyo
(11-7), unnā ġalan bigadicden gelcekler burē (34-74), tiflisden økarsa geliyo (41-20),
ablamın bi ōlu oliydi, ġavaøkdan düşiydi, borda öliydi, buna ālanmaz mı (53-40).
Bir örnekte benzeşme yoluyla “+nan” şeklinde kullanılmıştır:
hana allah ırazı olsun evlatlāmnan memnunum(14-127).
2.1.2.1.6 Eşitlik Hâli
Eşitlik hali “+ca, +ce, +ça, +çe” ile sağlanmaktadır:
aøkca (5-168), økatıca (8-104), düzçecik (28-207), çoøkçası (53-9), ôlecene ġalmış (6-
235), atlı bubu çıøkarmış güzelce mezerden (13-33); zehirliyce (24-3).
2.1.2.1.7 Vasıta Hâli
Bigadiç köylerinde vasıta hali “+n, +la, +le, +na, +ne, +lan, +len, +nan, +nen”
ekleri ile sağlanmaktadır:
52