Tam Metin

tirenciyi sôlemiş (15-8), tirenci uri gelmiş (15-9), ondan sona ġızın anası boynuna
örter ağlıvuru onu(17-138), çocū sünet økıyafeti alıyon (18-9), bileziği gidiylē (37-2), hacıyı
bişiriviridim de kendim yimezdim (46-38).
2.1.2.1.3 Yönelme Hâli
Yönelme hali eki olarak “+a, +e” kullanılmaktadır:
tuzlaya gittim (5-23), bana çok atmışlā (28-94), köye geldik (41-2), umreye gittim
(61-34); biz ore gidip geliz (2-21); ġıya gidiyo (5-273), ben isdanbuldan burē geldim (11-
14), damat saç yaptırmā gidiyolā (17-3), pamıøk toplama gidi (2-65), birisi dikøkonā gitti,
ikisi çekirdeklie gitti, biri bubaküve gitti (12-101), sepi sermē gelin (37-27), nere gitti kim
bili (34-85).
Bir örnekte eksiz kullanım tespit edilmiştir:
hastaney yatiz (6-102).
Yönelme hali eki, yükleme hali eki yerine de kullanılmıştır. Bu şekli Uşak İli
Ağızlarında zamirler üzerinde görülmektedir. 63 Bölgemiz ağzında isimlere getirilmesi
yaygındır:
ġızım baøk buna mı istin (8-12), çocua emzirip durāmış (14-29), økapıya aştırıyon
(19-80), ayıriymiş ġızlan ūlana (24-16), herkese çağırırlar (37-36).
2.1.2.1.4 Bulunma Hâli
Bulunma hali eki “+da, +de, +ta, +te”dir. Ancak ötümlüleşme eğilimi fazla olan
bölgemizde bu eklerden “+da, +de”ye çok rastlanmaktadır:
çukurderede felen ben çobanlıøk yaptım (2-26), çamlāda çıkiy (19-4), tütün dikmē
gittilē de kölgede bôle, meşenin dibinde talın dibinde, orda bi düşüveri. orda yanıverilē (28-
161), acık daa siyirtmiyedim dolaptaøkı havla gibi yuduvucadın beni dimiş (35-60), malın
sahıbı balıkesirde unlā demiş (36-15), o gün üryasında bi bardaøk şerbet içinde bi yüsük, sen
63 Gürer Gülsevin, Uşak İli Ağızları, Ankara 2002, s.88.
51