Tam Metin

çalġı (3-42), bürgülü ((5-151), sergiye (5-180), asøkıları (13-15), yiygi (13-51),
sürgüeri (14-86), ısıranġı (33-10), bıçøkıcı (45-66), örgü (45-115), burġu (45-123), sevgi
(59-86), sayġı (59-86).
-man, -men: Sık kullanılmaz. İşi yapan anlamını katmaktadır
öğretmen (5-38), eğitmen (45-63).
-ma, -me: İş isimleri yapar.
çıøkartma (5-44), ġonuşması (6-140), ġırma (8-141), bilmemelik (9-89), yime içme
(11-23), ġızartması (11-84), sarmalı olāmış (13-74), doøkuması (13-93), tepme (14-23),
sürmelere (15-54), ġaşmalan (17-36), taşımalı (20-10), økırılması (26-116), gözleme (26-
125), bezdirme (20-125), tuzlama (28-92), uçurmā (28-109), ġıyma (28-221), evlenme (43-
3), oturuma (43-35), övme (44-14), økarıştırma (45-150), gömme (45-193), yastıøklama (45-
217), souøklama (46-48), süzmeden (48-42), ġırma (51-157), araştırmasını (52-29), çoğalma
(59-34), çekme (59-104).
-k, -ø øø øk, -g, -ġ: Fiilin gösterdiği harekete uğramış isimler türetir. Ekin ötümlü şekli de
yayġın olarak kullanılır.
ġırıøkdan (5-101), ġarıġ (7-6), döşekleri (6-51), buruøk (12-3), buruġ (12-13), açıøkmış
(12-106), kesilik (13-71), açıġ (17-6), ayırıøk (17-31), ġıvırıøk (17-32), kuşaøk (17-118),
delikten (17-227), ôsürük (19-16), deŋişik (20-30), ġarışıøkmış, (25-37), bulaşıøk (26-130),
ġaynaøk (26-147), økatıøklāsın (28-234), ilikli (31-4), økapaøktan (32-14), döşekden (34-127),
düşük (38-19), giyinik (40-82), danışıøklıøk (44-9), kırıøkmış (45-37), bişik (46-16), dayanıøk
(46-16), düzülük (46-20), açıøk (52-47), sapıøklı (54-11), ġırıøk çıkıøk (56-3), yörüg (60-34).
-a, -e: Yapılan yeri ve işi ifade eden isimler türetir.
sapadır (5-283), geze (25-82), yara (48-23).
-aø øø øk, -ek: Fiilin yapıldığı yeri, fiili çokça yapanı ifade eder.
47