Tam Metin

Yükleme hali eki için “+(y)ı, +(y)i, +(y)u, +(y)ü” kullanılır. Diğer ağızlardaki gibi
diftong durumundaki ünlüler ile ünsüz düşmesi sonrası kaynaşıp uzayan ünlüler de bu
fonksiyonda kullanılmştır.
Yükleme ve yönelme hali eklerinde Eski Türkçe’den beri görülen hal eklerinin
birbirinin yerine kullanlması bölgemizde de yaygındır. Anadolu ağızlarının bir kısmında bu
ekler tamamen birbirinin fonksiyonunu üstlenmiştir. Ancak Balıkesir Bigadiç Ağzında
karşılıklı bir geçişten ziyade ikili bir kullanım söz konusudur.
Vasıta hali “+n, +la(n), +le(n), +na(n), ne(n)” ekleri ile sağlanmaktadır.
Batı grubu I.bölge özelliklerinden olan iyelik eklerinin 2. teklik şahıs ve 2. çokluk
şahısları için “ŋ”li şekiller mevcuttur.
Üçüncü teklik şahıs iyelik ekinin kelimeye getirilmesinde ek yığılması görülür,
bazen bu eklerden ilki düşerek ünsüzle biten kelimelerde bile “–sı, -si” li kullanımlara
rastlanır (āşamsı, budeysi).
Çokluk “+lar, +ler”in yanında ekin “n”li ve sondaki “r”nin düşmesiyle uzun ünlülü
şekilleri ile sağlanmaktadır.
Bölgemiz ağzında kullanılan şahıs zamirleri “ben, sen, o, u, biz, siz, onlar, unlar,
onnar, unnar, onnā, unnā”dır. Üçüncü şahıslarda zamirin dar ünlülü şekillerinin de
kullanılması Anadolu Ağızlarından Batı Grubunun bir özelliğidir.
Zamir çekimleri sırasında 1. teklik şahıs ile 2. teklik şahıstaki ek ünlüsünün
kısaldığı, bazı örneklerde ise düştüğü görülmektedir.
Kuzeydoğu Grubu özelliklerinden olan yönelme halinin “bağa, sağa” şekillerine
birkaç merkezde ve sınırlı sayıda rastlanmıştır. Yine bu şahısların yönelme hallerinde
“bene, sene” şeklinde zamirin asli yapısını koruduğu kullanımlar mevcuttur.
Yönelme ve yükleme hallerinin çekiminde eklerin kısmen birbirinin fonsiyonunu
üstlendikleri görülür. Ayrılma ve bulunma halleri yazı dilindeki gibidir.
105