Tam Metin

aøkırcıdım ben (15-53).
2. teklik şahıs: -dın, din, -dun, dün
sen de aynıdın (28-117).
3. teklik şahıs: -dı, -di, -du, dü, -dın, -din, -dun, dün
Ekin ötümsüz şekilleri de kullanılmaktadır.
alaçam eskiden birlikti (5-182), îtiyardı saten (14-129) u da doğuludu (11-14), eski
ismi økılledi (11-90), økaş numaradı senin babuçlā demiş (12-90), herif zengindi heralde (13-
46), muzafer ġardaşın yanındaydı (17-85), biraz huysuzdu (18-3), otuz üç müdü (27-46), o
zamana başøkaydı (28-38), kafam dalġınıdı (58-9), evleri kiradadı urda yaøkında ġızın (61-
17).
Bu çekimde sonda "-n” türemesi yaygın olarak görülmektedir:
televazon yoøktun (3-32), bizim günümüzdeydin o da (3-45), öğretmendin (34-52),
ev dam yoøkdun, yatcaøk yataøk yoøk, aşıcaøk ġaşıøk yoøk (6-12), urdan bizim demiş çobandın bu
demiş (14-41), urdan ōlan ġardeşi terzidin köyde (14-100), bubacıøk tez aøkıldın (14-110)
doøkturdun (14-130), eskiden öküzlē vādın (20-27), økanser hastasıdın (26-61), ōlanlān ikisi
öğretmendin (34-52), ay ōlumuz dedim ben de pek yavuz canlıdın (40-71), bôle basmamız
yoøkdun emme o zaman hep doøkuma (49-28), yalnız ġızlā çoġ terbiyelidin (53-18), çoøk
güzel hanı şeyleri yeşillikleri varıdın (54-16).
1. çokluk şahıs: -dıøk, -dik, -duøk, -dük
eveli tepe üsdündedik (13-13), onnālā barabadıøk işte biz (28-64).
Duyulan Geçmiş Zaman
3. teklik şahıs:
yani bizim türkiyedemiş unnā (11-2), merāmetlimiş heralde økumandan (12-27), ôle
hinciki gibi u zaman türkçesi yoøkmuşdun (15-29), bi at gelmiş ilerden, hızır atımış (22-13),
92