Cedric Tiberghien - Ankara Barosu

More documents

Recommendations

Info

yaşındayken, ailece bir yemeğe gitmişiz ve orada piyano öğretmeni olan bir hanımefendi ile tanışmışız. Daha sonra samimiyet ilerledikçe bizi evine davet etmiş ve benim piyano ile tanışmam orada gerçekleşmişti. İlk karşılaşmam… Çok güzel, büyük ve eski bir piyanosu vardı. Orada gerçekten çok etkilendim piyanodan ama onlardayken bir şey dememiştim. Eve döndükten, uyuduktan sonra gecenin ilerleyen saatlerinde uyanıp ailemin karşısına geçip derhal o eve koca piyanoyu görmeye gitmemiz gerektiğini söyleyip yalvarmıştım. Evet biraz garip ama öyle yapmıştım işte. Piyano öğretmeni daha sonraki ziyaretlerimizde bana beş yaşıma geldiğimde piyano çalmayı öğretebileceğini söylemişti; ben de beşinci yaşımı kutladığım doğum günümde mumları üfledikten sonra kapıya koşup “Hadi! Beş yaşıma geldim, piyano öğretebilirsiniz bana” diyerek ayakkabılarımı giymiştim. Ailemin zorlaması olmadı anlayacağınız hatta benim onları zorladığımı da söyleyebiliriz. Yani sizin çocukluk hayalinizdi bu. Öyle diyebilir miyiz? Evet. Kesinlikle. Piyanist olmaktan çok mutluyum.
İlk performansınızı hatırlıyor musunuz? İlk konserinizi? Bana piyanoyu öğreten o kadının birçok öğrencisi vardı ve doğal olarak bolca konser, performans organizasyonları oluyordu. Bunu hatırlıyorum, altı yaşımdaydım ve Mozart’tan bir parça çalmıştım. Ama gerçek anlamdaki ilk konserimde on üç yaşımdaydım ve zorlu bir parça çalmıştım. Daha sonraki öğretmenim farklı biriydi, biraz deliydi hatta. Onun düzenlediği bir organizasyondu. Orada gerçek anlamda ilk konserimi verdiğimi söyleyebilirim. Çaldığım eser de Beethoven’ın Choral Fantasy’siydi. Çalması gerçekten zordur. Bir daha da çalmadım zaten. Çalmayı da düşünmüyorum. Ailenizin o hanımefendiyle tanışmadığını ya da sizi herhangi bir şekilde piyano derslerine başlatmadığını varsayalım. Bugün hangi mesleği yapıyor olurdunuz? Bilemiyorum. Fen Bilimleri’ni çok severim, o alanda çalışabilirdim sanırım. Babam doktordur. Mesela ben de doktor olabilirdim. Cerrah olurdum tabi. Çok merak ederim çünkü içeride neler olup bittiğini, vücudun nasıl çalıştığını. Dağcı da olabilirdim. Tırmanmayı gerçekten çok severim. O şekilde rehberlik yapabilirdim belki. Kim bilir? Ailenize ve kadere teşekkür etmeli o halde, sizin gibi birinin sanat dünyasına katılmasına olanak sağladığı için. Çok teşekkür ederim. Şımarıp da ayrılacağım Türkiye’den bu gidişle… O halde sizi daha fazla şımartmadan hemen bir soru sorayım; bize sahnede olmanın nasıl bir his olduğunu tarif edebilir misiniz? Işığın altında sizi bekleyen harika bir piyano ve yüzlerce seyirci… Neler düşünüyorsunuz o anda? Işıkların açısı nedeniyle o insanları göremiyorsun. Ayrıca ben sadece heyecanlanıyorum, sahne korkusu asla olmuyor. Daha dün bundan konuşuyorduk; sahneye çıkarken biraz heyecan oluyor, doğru ama ilk adımı attıktan sonra -ki sizler beni beklerken ilk adım en zorlusudur- sanki bir aç tuşuna basılmış gibi mutlu oluyorsun. İşte o an orada olduğum için mutlu oluyorum; çaldığım için, sizler dinliyor olduğunuz için ve iletişim kurmaya başlıyoruz, duygular ve düşünceler akıyor zihinlerimizi dolduruyor müzik ile, evet, evet duygu alışverişine başlıyoruz o an. Onlar beni dinliyor, müziğimi dinliyor; ben ise onları dinliyorum, sessizliklerini, düşündüklerini duyuyorum. Çoğu ünlünün aksine sahne korkunuz yok demek. Peki öncesinde, çalışmalar kısmında nasıl oluyorsunuz? Nasıl hazırlanıyorsunuz? Bazen bu konuda çok gerilebiliyorum, kabul ediyorum ama performansımdan endişe duyduğum için değil, çalışmalarımı organize etme konusunda yaşıyorum gerginliği. Örneğin; yarınki konser için endişelenmiyorum ama iki sene sonra yapılacak bir konserin stresini o iki sene boyunca yaşayabiliyorum “Ne zaman çalışacağım?”, “Ne zaman hazır olacağım?” gibi sorularla. Harika bir iş çıkardığınızı rahatlıkla söyleyebilirim. O kadar sene müzik ile yaşadınız ve hatta müzik ile büyüdünüz. O halde sizin açınızdan müzik nedir duymak isterim. Müziği nasıl tanımlıyorsunuz? Uff… Ne kadar vaktimiz vardı yanıtlamak için? Müzik bir dildir. Kelimeler ile ifade edemediklerimizi anlatırız o dil ile. İçtendir. Saf ve temiz. Duygular konuşur sadece, asıl içimizden geçenler... İşte bu yüzden ruhların konuşmasıdır denilebilir. Müziği dinlerken, hissedersiniz. Yorum bile yapamayabilirsiniz çünkü çok içtendir, kelimeler için çok fazladır ve çalarken de duygularınızı takip edersiniz. İşte böyledir müzik, düşünmesi bile etkiler; onun değerini ortaya koyacak bir tanım yapamayabilirsiniz. Her eserin üzerimizde bıraktığı etki farklıdır ama en çok etkileyenler ayrıdır bizim için. En beğendiğiniz ve eserlerini çalmaktan hoşlandığınız besteciler kimlerdir? Çok zorlu bir soru daha. Bunun klişeleşmiş bir yanıtı vardır; “Kimin bestesini çalıyorsam, o” diye; ancak size bu yanıtı vermeyeceğim. Evet, doğru. Birinin Haziran 2011 | Hukuk Gündemi 77
Page 1 and 2: Cédrıc Tıberghıen Müzik, ona h
Page 3: Dün gece Resim Heykel Müzesi’nd

Cedric Tiberghien - Ankara Barosu

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?