dıyarbakır zındanı

515
ayak ta, esas du ruş ta bek le ti lir di. Ka fa lar öne eğik, göz ler ka pa lı,
fı sıl da mak, kı pır da mak ya sak! Bu sa at ler ce sü ren bek le yiş ler de
kat la nıl maz bir iş ken cey di. Du ruş ma lar ak şa ma ka dar sü rer di. O
gün du ruş ma sı olan tu tuk lu lar ge ti ri li yor, bi rer iki şer yar gı la nı yor,
işi bi ten ce za e vi ne ge ri gö tü rül mü yor. Her ke sin du ruş ma sı nın bit -
me si ni bek li yor lar. Ve bu bek le yiş ak şa ma ka dar sü rü yor.
- Göz le ri ni zi ni ye ka pat mak zo run da sı nız?
- Tu tuk lu lar bir bi ri ne ba kar, işa ret le şir ler di ye!.. Zin dan ya şa mı -
nın her anın da ol du ğu gi bi, mah ke me bi na sı nın o dar hüc re sin de
de ko yu tec rit li ği sür dü rü yor, ha ber leş me yi kes me ye ça lı şı yor, ge -
nel po li ti ka sı nı ora ya da yan sı tı yor ve en kü çük bir boş lu ğa izin
ver mi yor du. Hüc re de ya pı lan lar sa de ce bun lar de ğil. Gar di yan lar
can la rı is te dik çe tu tuk lu la ra “çök-kalk” yap tı rı yor lar. Ba zen de
esas du ruş ta bek let me ye ri ne, ni za mi bir şe kil de çök tü rü yor ve bir
türlü kalk ko mu tu nu ver mi yor. Tu tuk lu o hal de sa at ler ce ka lı yor
ve du ruş ma sı ra sı ge lip is mi oku nun ca da, hüc re den alı nıp mah ke -
me sa lo nu na gö tü rü lü yor. İs mi ni du yun ca aya ğa kal kı yor, du ruş ma
sa lo nu na yö ne li yor, ama yü rü ye mi yor. Çünkü kı mıl da ma dan aya ğı
üze ri ne otur du ğu için uyu muş olu yor, bir kaç adım atın ca yal pa la -
yıp ye re dü şü yor. Ta bii bu iş ken ce le ri gar di yan lar eğ len ce ara cı na
dö nüş tü rüp sı kın tı la rı nı gi de ri yor lar dı. Hüc re de ki uy gu la ma lar se -
nin için ek bir iş ken ce, on lar için eğ len me ara cı… Ba zen öy le si ne
sı kı şık lık olur ki, “çök-kalk” ya pa bil mek im kan sız la şır. Gar di yan
yi ne bu nu gördüğü hal de, “çök-kalk” di ye ba ğı rı yor. Ve tu tuk lu lar
em ri ye ri ne ge tir mek için ha re ke te geç ti ğin de bir bi ri nin üs tü ne yı -
kı lı yor, dev ril me ler, düş me ler olu yor. Dev ril me ler ve düş me ler de
ek ce za la rı, iş ken ce le ri ge ti ri yor. Ara ba da da ay nı şey olu yor. Şo -
för ka sıt lı fren ya pı yor, vi raj alı yor, tu tuk lu lar is ter is te mez ye re
yı kı lı yor. Gar di yan lar, “ni ye sağ lam dur ma dın, ni çin dev ril din, ni -
çin sı ra yı boz dun” di ye rek dö vü yor lar. Oy sa ke lep çe li tu tuk lu lar
bir bir le ri ne zin cir li ol du ğun dan bi ri si dü şün ce di ğer le ri de dü şü -
yor, aya ğa kalk ma la rı da ko lay ol mu yor… Bir gün, hiç unut mam;
Maz lum’un şe hit ol ma sın dan son ray dı, has tay dım, diş le ri mi çek -
tir miş tim. Sav cı lı ğa çık tım, sav cı M. Ze ki Gö rü cü’ydü. İfa de alır -