dıyarbakır zındanı

402
dı ğı sü re ce ai le siy le gö rüş tü rül me si ke sin lik le ya sak tı. Tu tuk lu has ta -
ha ne ye kal dı rıl dı ğı za man ai le si ne ha ber ve ril mez di. Gö rüşçü ce za e -
vi ne zi ya re te gel di ğin de oğul la rı nın, ya kın la rı nın has ta ha ne ye kal dı -
rıl dı ğı nı te sa dü fen öğ re nir di. Tu tuk lu gö rü şe çık ma dı ğın da ba şı na bir
iş gel miş ol du ğu an la şı lır dı. O za man bi le ida re ço ğu de fa ya kın la rı -
nın has ta ha ne ye git ti ği ni söy le mez, baş ka ge rek çe ler uy du rur du.
“Gö rüş ya sa ğı var” ve ya baş ka bir şey söy le nir, eğer çok zor la nır sa
has ta ha ne ye git miş ol du ğu açık la nır dı. Ama has ta ha ne de de ya kın la -
rıy la gö rü şe mez ler di. Gün ler ce has ta ha ne önün de içer de ölüm-ka lım
mü ca de le si ve ren ya kın la rın dan en kü çük bir ha ber al mak için bek le -
şen pek çok ai le ol du ğu nu söy le me ye her hal de ge rek yok. Kü çü cük
bir ha ber için ai le ler ne ler ver mez di ki! An cak yok, yok tu, ya sak lan -
mış bir ya şam dan en sev dik le ri ne bi le gön de ri le cek bir ha ber yok tu!
- İn sa nın böy le si ne bü yük bir kin kar şı sın da kal ma sı bi raz ür kü -
tücü de ğil mi?
- Evet, ür kü tücü bir şey. Has ta ha ne yi bir yer de gü ve ne bi le ce ğin,
te da vi ola bi le ce ğin, iyi le şe bi le ce ğin, ya ni sır tı nı da ya ya bi le ce ğin bir
yer sa nı yor sun. Ama ora nın da ce hen ne me çev ril di ği ni, bir çık maz
ha li ne ge ti ril di ği ni gö rü yor sun ve bir ye re uçu ru mun di bi ne yu var -
lan mış sın gi bi duy gu la ra ka pı lı yor sun. Eğer so ru nu kav ra ma mış san
“her hal de yer yü zün de ar tık in san lık bit ti” di ye dü şü nür sün. Böy le
ağır bir du rum da in san ya şa mın dan so rum lu olan, se ni an la ma sı, iyi -
leş tir me si, ra hat lık la iliş ki ku ra bil men ge re ken bir dok to run, kar şı sı -
na dok tor de ğil de “ko mu tan” ola rak çı ka rıl ma sı, ona “ko mu ta nım”
de me den tek söz ede me men, ya da onun la ko nuş ma nın, ya şam la ve
sağ lık la uzak tan ya kın dan bir il gi si ol ma yan üçüncü ki şi le rin, ze ba -
ni le rin em ri ne bağ lan ma sı, has ta lı ğı nı, der di ni ona an la ta ma man ge -
nel de in san açı sın dan bü yük yı kım lar ya ra tan duy gu lar olu yor. Eğer
ya pı lan la rın ne de ni ni kav ra ya mı yor san bü yük bir umut suz luk ya şa -
ya bi lir, bir çık ma zın içi ne dü şe bi lir sin. Ora da ko run ma sız, sa vun ma -
sız, çıp lak, or ta yer de sin. Tu tuk lu gün ler ce ka lı yor ve ban yo ya çı ka -
rıl mı yor. Bir ara Cu ma Çat is min de Hil van lı bir tu tuk lu ge tir di ler.
Uyuz has ta lı ğı na ya ka lan mış ve ken di si ne bi raz ki reç ve rip, “bu -
nun la yı kan” de miş ler. Tu va le te gi dip so ğuk suy la o ki re ci ka rış tı rıp