dıyarbakır zındanı

401
tuk lu da ğı tır. Es ki 1 no lu ce za e vi as ke ri suç iş le yen le rin tu tul du ğu
yer ol muş tu. Ora dan bir as ker ge ti ri yor, ona hiz met gör dü rü yor, ye -
mek fa lan da ğıt tı rı yor lar dı. Has ta lar la ko nuş ma sı ya sak tı. Tu tuk lu lar -
la en kü çük bir iliş ki kur ma mız, di ğer oda la ra gi dip gel me, ka pı dan
se lam ver me de ya sak tı. Bi zim da va dan yar gı la nan, me nen jit ge çir di -
ği için has ta ha ne ye ge ti ri len Mah mut Ba rık isim li bir ar ka da şı mız
var dı, ar tık ken di sin de de ğil di. Me nen ji tin na sıl ağır bir has ta lık ol -
du ğu bi li nir. Bir de fa sın da ko ri dor dan ge çer ken, bi zim ka pı nın önün -
de as ke re gös ter me den za fer işa re ti yap tı ve ora da onun la bü tün iliş -
ki miz sa de ce bu işa ret leş me ol du. Yi ne Bi re cik li İs met Kork maz di ye
ta nı dık bi ri var dı. Dı şar day ken at ara ba cı lı ğı ya par dı. Çok ne şe li,
can lı bi riy di. Ona ce za e vin de iş ken ce yap mış lar. Aya ğı nı sü rü ye rek,
to pal la ya rak yü rü yor du. Du ru mu ağır ol du ğu için has ta ha ne ye ge ti -
ril di. Dok tor lar İs met’in ne den to pal la dı ğı nı an la mak için ba ca ğı na
bak tı lar, al dı ğı dar be ler le hep ten mo rar mış tı. Ama has ta ha ne ye gön -
de ri lir ken sı kı sı kı tem bih le miş ler, “eğer ba ca ğı na ne ol du di ye so -
rar lar sa, ran za dan düş tü ğünü söy le ye cek sin!” de miş ler. Dok tor,
“ba ca ğı na ne ol du?” di ye sor du, İs met’in ya nı tı ise ha zır dı, “ran za -
dan düş tüm, ko mu ta nım…” di ye ce vap la dı.
- Ger çe ği söy le mek ten kor ku yor de ğil mi?
- Söy le ye mi yor… Tu tuk lu lar dok to ra da ko mu ta nım de mek zo -
run da mü da ha le et tik. “Ne o ‘Hay dar’ düş me si mi?” de dik. (Ba zen
“Hay dar”la rın üze rin de “öp be ni, sev be ni…” gi bi ya zı lar olur du.
Ka las lar la dö vül me yi ifa de et ti ği için İs met’in düş me si ne “Hay dar
düş me si” de dik.) İs met’in dö vül me ola yı nı baş ta bi be an lat tık. “Bi ze
söz ver di niz, kim se ye ar tık iş ken ce ya pıl ma ya cak de di niz, oy sa biz
da ha bu ra day ken in san lar has ta ha ne lik ola cak ka dar iş ken ce den ge -
çi ri li yor!” de dik. Ken di si de ya nı mız da İs met’i ça ğır dı, mo ra ran yer -
le ri ne bak tı, na sıl ol du ğu nu sor du. İşa ret le ri mi ze rağ men İs met ger -
çe ği söy le ye me di; “ran za dan düş tüm” de di. Çünkü, “dö vül düm”
de se ce za e vi ne dön dü ğün de böy le de di ği için bin piş man ede cek ler.
Za ten ce za e vin den her gün has ta ha ne de ki tut sak lar hak kın da bil gi is -
te ni yor; ne yap tı lar, ne et ti ler, na sıl dav ran dı lar, han gi “suç la rı” iş le -
di ler vb. bun lar hep ra por edi li yor. Yi ne tu tuk lu nun has ta ha ne de kal -