dıyarbakır zındanı

398
du, aya ğa kal ka maz du rum day dı. Öğün ler den bi rin de ye mek du a sı -
na kalk ma mış. İs mi ni ha tır la mı yo rum, ya nı mız da ki oda day dı. Jop
ses le ri gel me ye baş la dı, dö vü yor lar dı; “ne olu yor” di ye sor duk.
Biz o sı ra lar ölüm oru cu yü zün den has ta ha ne ye gö tü rül müş tük, ser -
best dav ra nıp ku ral la rı ih lal edi yor duk. Bir gar di yan onun ye mek
du a sı na kalk ma dı ğı nı söy le di. Bak tık ki ço cuk ger çek ten aya ğa kal -
ka cak du rum da de ğil, çok ağır has ta. O bi le bir ku ra lın ih lal edil di -
ği ge rek çe siy le ölüm cül da yak lar la kar şı la şı yor du. Yaş lı bir tu tuk lu -
yu ame li yat et miş ler, se rum ta kı lı yor. Bu adam ya tak ta esas du ru şu -
nu boz du di ye da yak yi yor. Ame li yat lı ol ma yan yer le ri ne jop la vu -
ru yor lar. O ame li yat lı ha liy le bas bas ba ğır tı yor lar. Yi ne ço cuk ko -
ğu şun da Yıl maz Yal çı ner ve adam la rı bir ço cu ğun çe ne si ne vu rup
kır mış lar. Dok tor lar çe ne nin düz gün kay na ma sı için ka lıp bağ la -
mış lar. Ço cuk, gar di yan la ra gö re bir “suç” iş li yor. Vu rup o çe ne
ka lı bı nı par ça lı yor lar. Bir-iki de fa böy le tek rar lan mış. O ha liy le ge -
ri ce za e vi ne gön de ril miş. Ne bi Şa hin, dı şa rı çık tık tan son ra bu ki şi -
nin po li sin bas kı sıy la ajan laş tı rıl dı ğı nı duy duk.
- Da ha baş ka ben zer olay lar var mı?
- Tu tuk lu nun bi ri kı pır da ma dan gün ler ce yat ma yü zün den uyuş -
muş, ca nı yan mış, da ya na ma yıp ya tış bi çi mi ni ih lal et miş… Bu yüz -
den onu döv müş ler. O da bi raz dik ka fa lı lık et miş, bu kez göğ sünü
tek me le miş ler, her ta ra fı mo rar tıl mış, ne fe si çık mı yor muş, ya rı ölü
ha le gel miş ve dok tor ko ğu şa has ta kon tro lü ne gel di ğin de ona yal -
var ma ya baş la mış. “Aman be ni bu ra dan kur tar, ce za e vi ne git mek is -
ti yo rum!” Dok tor da du ru mu nu gö rün ce ta bur cu et miş, has ta ce za e -
vi ne ge ri gön de ril miş. 1982 Ölüm Oru cu’nun yir mi ye din ci gü nün de
biz de has ta ha ne ye git tik. Ora ya var dı ğı mız da Hay ri’ler şe hit düş -
müş ler di. Gör dük le ri mi ze şa şır dık, has ta ha ne yi faz la bil mi yo ruz.
Ger çi, “has ta ha ne de ko şul lar iyi de ğil” de ni yor, ama “iyi de ğil”in
tam ola rak ne an la ma gel di ği ni, has ta ha ne de ne ler dön dü ğünü bil mi -
yo ruz. Yan ya na ge lip ko nuş ma ola na ğı da ol ma dı ğı için has ta ha ne de
olan la rı tam kav ra mış de ğil dik. Gar di yan la rın el le rin de so pa lar baş la -
rın da da bir ça vuş var. Bi ze “he men so yu nun” de di ler. Üs tü müz de ki -
le ri soy ma ya kal kış tı lar. Bi raz dik len dik. “Mec bur su nuz, bu ra da her -