dıyarbakır zındanı

373
le rin bir kıs mı nın Di yar ba kır As ke ri Ce za e vi’nin içi ne düştüğü du -
rum la il gi liy di. Bun la rın ara sın da öy le le ri var dı ki, geç miş te, dı şar -
day ken si ya si ha re ket le ri nin ön der le ri, en önem li in san la rıy dı. Bir
kıs mı tut sak lık ko şul la rın da da öy ley di. Bun lar, PKK dı şın da ki ler
için, ya ni Kür dis tan “so lu” için ge nel leş ti ri le bi le cek ör nek ler. Ör -
ne ğin Müm taz Ko tan’la Ru şen As lan’ın du ru mu di ğer le rin den
fark lı de ğil. 1. ko ğuş ta bun la rın özel bir ça bay la ku ral la ra en iyi
bi çim de uyup da ha faz la hı şı ma uğ ra ma ma, ken di le ri ni düş ma nın
in sa fı na ter ket me ve di sip li ne tüm den uy ma tu tum la rı ida re ta ra -
fın dan ör nek gös te ri li yor du. Esat Ok tay 1. ko ğu şun ku ral la ra dört
dört lük uy du ğu nu tu tuk lu la ra de fa lar ca söy le miş ti. 1982 yı lı nın
son la rın da 35’ten bir grup ar ka da şı mı zı alıp ko ğu şa gö tür mek is te -
di ler. On la rı da ha da ez mek, si ya si an lam da yok et mek için iki ye
bö lü yor lar ve bir gru bu Müm taz Ko tan’ın bu lun du ğu 1. ko ğu şa
ve ri yor lar. Ar ka daş lar ko ğuş tan içe ri ye gir dik le ri an da Esat, Müm -
taz Ko tan’a “bun la rı sa na ema net edi yo rum, yo la ge ti re cek sin!”
di yor. Ve yüz ba şı gi din ce Ko tan, “iş te sim di anam ağ la dı be nim!
Bun la rı bi ze ver di ler, ra hat dur ma ya cak lar, ba şı mız be la ya gi re -
cek!” di yor. Ve gün ler iler le dik çe, ko ğu şun “di sip li ni” ya vaş ya -
vaş bo zul ma ya baş lı yor. Ora ya gi den ar ka daş lar ge nel de sem pa ti -
zan, ama öy le her şe ye bo yun eğen tip ler de ğil ler. Çok geç me den
ko ğu şun ya şa mı alt-üst olu yor. O dö nem ora da ka lan ar ka daş lar,
da ha son ra Müm taz Ko tan la rın ne ler yap tık la rı nı an lat tı lar. Sı ra dan
bir in sa nın bi le ya pa ma ya ca ğı, bu ra da an mak tan sa kın dı ğın pek -
çok tu tum ve dav ra nış var. Müm taz Ko tan la rın ko ğu şu ba yan lar
ko ğu şu na çok ya kın ve hat ta 1981 di re niş dö ne min de di re nen ba -
yan ar ka daş la rı mı zın ba ğır tı ve çığ lık la rı ora dan ra hat lık la du yu lu -
yor. Bir gün çığ lık la rın gel di ği an da, Müm taz Ko tan “bi zi din le -
me di ler, ra hat du run de dik, dur ma dı lar. Ba ka lım, ya kın da gö re ce -
ğiz, Apo cu lar la as ker le rin ço cuk la rı ola cak!”
- Ama na sıl olur? Na sıl ya pa bi lir ler böy le bir de ğer len dir me yi?
- Yap mış, bi ze yan sı yan şey ler bun lar… Ko ğuş ta olup bi ten ler
ay rı bir alem!.. İda re o za man lar şöy le bir po li ti ka uy gu lu yor du:
Ku ral la ra en iyi şe kil de uyan ko ğuş la ra ba zen “ödül” ve ri lir di.