dıyarbakır zındanı

155
ce za e vin de olup bi ten le ri teş hir eder, bel ge le riz” şek lin de dü şün ce
ve yak la şım la rı mı zın ne ka dar ha va da kal dı ğı nı, işin ba şın da önü -
mü ze koy du ğu muz o yak la şım la rın, ör dü ğü müz du var la rın çok
sağ lam ol ma dı ğı nı, bir bir yı kıl dı ğı ve ba şın dan be ri çü rük ol du ğu -
nu, bi ze bir yol düş me di ği ni, üze rin de yü rü ye bi le ce ği miz bir ze -
min ya rat ma dı ğı nı gös ter di. Ter si ne, ba şa şa ğı gi di şin ba sa mak la rı
ol du bu yan lış dü şün ce ler…
- Mah ke me ye sa vun ma di lek çe si gö tür me gi bi bir “suç” iş le yen
Se lim’e, du ruş ma son ra sı ce za e vin de ne ler ya pıl dı?
- Yal nız Se lim de ğil, onun da için de bu lun du ğu ar ka daş gru bu na
çok vah şi dav ra nıl dı. Ya pı lan iş ken ce le rin dü ze yi ni an la ta bil mek çok
zor… Ya sak la rı çiğ ne me nin, bir yo lu nu bu lup onu aş ma nın ce za sı
çok da ha sert ve acı ma sız dı. Mev cut uy gu la ma la rın dü ze yi dü şü nül -
dü ğün de, bu ek ve özel ce za lan dır ma nın ağır lı ğı da ha iyi an la şı lır…
Di lek çe nin ve ril di ği gün, da ha mah ke me he ye ti sa lon dan çı kar çık -
maz ar ka daş lar sal dı rı ya uğ ru yor. Çığ lık la rı sa lo nun he men ya nın da -
ki din len me oda sı na ge çen yar gıç la rın ku lak la rın da… Ara ba la ra alı -
nan ar ka daş lar ce za e vi ne ka dar iş ken ce gö rü yor. Ta bii vah şe tin,
“gös te ri”nin bü yü ğü ce za e vin de!.. Esat Ok tay, di lek çe nin içe ri ği ni,
ola yı öğ ren miş, kar şı la ma tö re ni ha zır la mış, bü yük bir öf ke ve kin le
mah ke me den ge le cek le ri bek li yor… Gar di yan lar el le rin de ki jop ve
ka las lar la ko ri dor da gö re ve ha zır lar… Ar ka daş lar ko ri do ra gir dik le -
rin de her za man kin den da ha fark lı ve ola ğa nüs tü ha va yı gö rü yor lar.
Za ten “ih lal”le rin kar şı lık sız kal ma ya ca ğı nı, ce za e vin de ken di le ri ni
ne yin bek le di ği ni bil mi yor de ğil ler. İsim yok la ma sı ya pıl dık tan son ra
ku ral la ra uyan la rı alıp ko ğuş la rı na gö tü rü yor lar. Esat Ok tay, di lek çe -
yi im za la mış olan onüç ar ka da şın kar şı sı na ge çip, “mah ke me ku ral la -
rı na uyan lar!” di ye ba ğı rı yor ve par ma ğıy la kar şı du var di bi ne geç -
me le ri ni işa ret edi yor. (Kas te di len: “ku ral la ra uya cak mı sın, uy ma ya -
cak mı sın? Tes lim ola cak mı sın, ol ma ya cak mı sın?”dır.) Man za ra
kar şı sın da ar ka daş lar bi raz şa şı rı yor… Esat bir da ha ba ğı rı yor: “Yok
mu ulan!” Onun tav rı kar şı sın da ilk çö zü len ve tes lim olan Yıl dı rım
Mer kit olu yor. Grup tan ay rı lıp kar şı du var di bi ne ge çi yor. Gar di yan -
lar ka las lar la ar ka daş la ra gi ri şi yor. Esat Ok tay bir da ha gür lü yor: