Özofagus Yaralanmaları - Journal of Clinical and Analytical Medicine

53 12
Özofagus Yaralanmaları
hasar bölgesinin irrigasyonu ve aspirasyonu alternatif bir tekniktir. Bu şekilde perforasyon
deliğinden bulaşın yayılması önlenmiş olur. Ancak bu işlem, servikal bölge yaralanmalarında
kullanılabilirken torakal ve abdominal bölge yaralanmalarında enfeksiyon
yayılmasını arttırması nedeniyle önerilmez[54].
Torasik kısımda lokalize özofagus perforasyonlarında sürekli bir mediastinal kirlenme
söz konusu olduğundan sadece drenaj yapmak yeterli olmadığı yapılan çalışmlarda
bildirilmektedir. Ancak, servikal kısımda lokalize küçük perforasyon varsa yeterli
olabilmektedir. Hemitoraks, boyun gibi etkin bir şekilde drene edilememektedir. Bu
durumda abse drenajına ek olarak geniş spektrumlu antibiyotik tedavisi ağır tabloların
tedavi başarısını arttırmaktadır. Eğer drenajla birlikte debridman gerekirse geniş
debridman sonrası Jackson-Pratt tipi drenler kullanılarak drenaj yapılmayan alan
bırakılmamak için multiple göğüs tüpleri bilateral olarak konulmalıdır. İyi bir drenajın
daha invaziv girişimin önüne geçerek morbidite ve mortaliteyi azaltacağı unutulmamalıdır[55].
2. İrrigasyon ve perforasyon lojunun drenajı
Tanısı geçiken ve primer onarımı yapılamayan özofagus perforasyonlarında irrigasyon
ve drenaj işleminin literatürde ilk olarak Santos ve Freter tarafından 1986 yılında
uygulandığı Yenigün ve ark. Tarafından ifade edilmektedir[56]. Bu işlemde debritmanı
takiben perforasyon çevresi geniş göğüs tüpü ile drene edilir. Opere edilemeyecek
durumda olan olgularda dren perkütan olarak skopi eşliğinde yerleştirilebilir[5].
Güncel konseptte kullanılmamakla birlikte perforasyonun sürekli nazogastrik tüp ile
yada oral yoldan sık sık serum fizyolojik ile yıkanmasını öneren çalışmalar mevcuttur.
Göğüs tüpü drenajı takibinde, günlük dren debisinin azaldığı ve sonunda kesildiği
gözlenirse, dren delikleri tıkanabileceğinden drenlerin pozisyonu değiştirilerek yeniden
drenaj sağlanmalıdır.
3. T-Tüp ile drenaj
Özofagus perforasyonlarında hangi yaklaşımın seçileceği ile ilgili karar, lokal ve sistemik
enflamasyonun olup olmadığına göre verilir. Lokal ve sistemik enflamasyonun
yoğun olduğu hastalarda, agresif bir tedavi yaklaşımı olmasına rağmen, primer
onarım genellikle başarısız olduğundan hala diversiyon ve cilde ağızlaştırma alternatif
bir tedavi seçeneğidir. Özellikle tanısı geç konulmuş özofagus perforasyonlarında
T-tüp ile diversiyon sağlanması gerekir. Tanı ilk 24 saatten daha fazla geçikmişse,
onarım güç veya yapılamıyorsa T-Tüp ile diversiyon seçilecek tedavidir[6]. Ancak,
cerrahi yaklaşım için “altın saat” henüz belirlenmiş değildir. Literatürdeki çalışmalardan
bir kısmı 13 saate kadar tanı konulanları eşik değer kabul ederken, diğer bir kısmı
ise 72 saat altı ve üstünü erken ve geç tanı sınıfında değerlendirmiştir.
Yapılan çalışmalarda, erken tanı (24 saat) konulanlarda %30 oranında tespit
edilmiştir. Ayrıca, geç gelen olgulara erken cerrahi müdahale uygulandığında mortalitenin
azalabileceği bildirilmektedir[6,57].
Genellikle tedavi alternatiflerinin yeterli olmadığı özofagus yaralanmalarında T- tüp
uygulanması önerilir. Bunun nedeni perforasyonu kontrollü fistül haline getirmektir.
Bu işlemde perforasyon alanına geniş lümenli bir T tüp yerleştirilir. Ve tüp yaklaşık
4-6 hafta sonra çekilir. Bu tip uygulama ile Linden ve arkadaşları, %30 reoperasyon
gerektiğini, %9 oranında da mortalite bildirmiştir[38].
T-Tüp diversiyonla esasen kontrollü özofagokütanöz fistül oluşturulması amaçlan-