OsmanliTurkcesiSozlugu

deşne (F.) [ﻪﻨﺵد] hançer.
deşt (F.) [ﺖﺵد] 1.kır. 2.ova. 3.çöl.
devâ (A.) [ءاود] 1.ilaç. 2.çare.
devâbb (A.) [باود] 1.yük hayvanları. 2.binek hayvanları.
devâir (A.) [ﺮﺋاود] daireler.
devâm (A.) [ماود] 1.süreklilik. 2.kalıcılık. 3.devam.
devâsâz (A.-F.) [زﺎﺱاود] 1.çare olan. 2.tedavi eden, şifa veren.
devât (A.) [تاود] divit.
devâvîn (A.) [ﻦیواود] divanlar.
deverân (A.) [نارود] dönme, dolaşma, dolaşım.
deverân etmek dönmek, dolanmak.
devlet (A.) [ﺖﻝود] 1.devlet. 2.talih. 3.mevki.
devr (A.) [رود] 1.devir. 2.dönme.
devrân (A.) [نارود] felek, zamane.
devre (A.) [ﻩرود] dönem.
dey (F.) [ید] kış.
deyn (A.) [ﻦید] borç.
deyr (A.) [ﺮید] manastır.
dıl’ (A.) [ﻊﻠﺽ] kenar.
dırâz (F.) [زارد] uzun.
dî (F.) [ید] dün.
dîbâ (F.) [ﺎﺒید] ipekli kumaş.
dîbâce (F.) [ﻪﺝﺎﺒید] giriş, önsöz.
98