OsmanliTurkcesiSozlugu

dermân (F.) [نﺎﻡرد] 1.ilaç. 2.çare. 3.güç.
dermânde (F.) [ﻩﺪﻥﺎﻡرد] 1.aciz. 2.zavallı.
dermeyân (F.) [نﺎﻴﻡرد] ortada.
dermeyân edilmek ortaya konulmak, ele alınmak.
dermeyân etmek ortaya koymak, ele almak.
derpîş (F.) [ﺶﻴﭘرد] göz önünde.
derpîş edilmek göz önünde bulundurulmak.
derpîş etmek göz önünde bulundurmak.
derrâk (A.) [کارد] anlayışlı.
derre (F.) [ﻩرد] dere.
dersaadet (F.-A.) [تدﺎﻌﺱ رد] İstanbul.
dershân (A.-F.) [ناﻮﺨﺱرد] öğrenci.
deruhde edilmek üste alınmak, görev bilinmek.
deruhde etmek üstüne almak.
derûn (F.) [نورد] 1.iç, içerisi. 2.gönül.
derûnî (F.) [ﯽﻥورد] içten gelen, içe ait.
dervâze (F.) [ﻩزاورد] 1.ana kapı. 2.kale kapısı. 3.şehir kapısı.
dervîş (F.) [ﺶیورد] 1.yoksul. 2.tarikat şeyhine bağlı mürit.
dervîşân (F.) [نﺎﺸیورد] dervişler.
deryâ (F.) [ﺎیرد] deniz.
deryâdil (F.) [لدﺎیرد] 1.gönlü zengin. 2.büyük himmetli.
deryâneverd (F.) [درﻮﻥﺎیرد] denizci.
derzî (F.) [یزرد] terzi.
96