OsmanliTurkcesiSozlugu

defter (A.) [ﺮﺘﻓد] defter.
defterdâr (A.-F.) [رادﺮﺘﻓد] 1.ildeki en üst düzey maliye yetkilisi. 2.maliye bakanı.
defzen (A.-F.) [نﺰﻓد] tef çalan.
deh (F.) [ﻩد] on.
dehâ (A.) [ﺎهد] dahilik.
dehâlet (A.) [ﺖﻝﺎﺧد] 1.karışma. 2.sığınma.
dehâlîz (A.) [ﺰﻴﻝﺎهد] dehlizler.
dehân (F.) [نﺎهد] ağız.
dehânbeste (F.) [ﻪﺘﺴﺑ نﺎهد] suskun.
dehen (F.) [ﻦهد] ağız.
dehliz (A.) [ﺰﻴﻠهد] koridor.
dehr (A.) [ﺮهد] 1.dünya. 2.devir, zamane.
dehrî (A.) [یﺮهد] materyalist.
dehriyye (A.) [ﻪیﺮهد] materyalistlik.
dehşetâver (A.-F.) [روﺁ ﺖﺸهد] dehşet verici.
dehşetengîz (A.-F.) [ﺰﻴﮕﻥا ﺖﺸهد] ürkünç, dehşet verici.
dekâkîn (A.) [ﻦﻴﮐﺎﮐد] dükkanlar.
delâil (A.) [ﻞﺋﻻد] kanıtlar, deliller.
delâlet (A.) [ ﺖﻝ ﻻد]
delillik, yol gösterme.
delâlet etmek 1.yol göstermek. 2.anlamına gelmek.
delîl (A.) [ﻞﻴﻝد] 1.kanıt. 2.rehber. 3.şahit.
delk (F.) [ﻖﻝد] derviş hırkası.
dellâk (A.) [کﻻد] tellak.
93