OsmanliTurkcesiSozlugu

dâstân (F.) [نﺎﺘﺱاد] 1.destan. 2.hikaye. 3.masal.
dâstânî (F.) [ﯽﻥﺎﺘﺱاد] destânî, kahramanlıkla ilgili, epik.
davâ (A.) [یﻮﻋد] 1.dava. 2.teorem. 3.mesele.
dâver (F.) [رواد] 1.yargıç. 2.hükümdar. 3.Tanrı.
davet (A.) [تﻮﻋد] çağrı.
dâye (F.) [ﻪیاد] dadı.
dâyin (A.) [ﻦیاد] alacaklı.
deâvî (A.) [یوﺎﻋد] davalar.
debbağ (A.) [غﺎﺑد] sepici.
debdebe (A.) [ﻪﺑﺪﺑد] gösteriş.
debir (F.) [ﺮﻴﺑد] katip.
ded (F.) [دد] yırtıcı hayvan.
def (F.) [فد] tef.
def’ (A.) [ﻊﻓد] uzaklaştırma.
def’ edilmek 1.uzaklaştırılmak. 2.giderilmek.
def’ etmek 1.uzaklaştırmak. 2.gidermek.
def’a (A.) [ﻪﻌﻓد] kez, kere, defa.
def’aten (A.) [ ﺔ ﻌﻓد]
bir defada.
defaât (A.) [تﺎﻌﻓد] kereler, defalar.
defâin (A.) [ﻦﺋﺎﻓد] gömüler, defineler.
defâtir (A.) [ﺮﻴﺕﺎﻓد] defterler.
define (A.) [ﻪﻨﻴﻓد] gömü.
defn (A.) [ﻦﻓد] gömme, defin.
92