OsmanliTurkcesiSozlugu

adhâ (A.) [ﯽﺤﺽا] kurbanlar.
âdi (A.) [یدﺎﻋ] sıradan, âdi, değersiz.
adîd (A.) [ﺪیﺪﻋ] birçok.
adîde (A.) [ﻩﺪیﺪﻋ] birçok.
âdil (A.) [لدﺎﻋ] adaletli.
adîl (A.) [ﻞیﺪﻋ] eşit, denk.
âdilâne (A.-F.) [ﻪﻥﻻﺪﻋ] adilce.
adîm (A.) [ﻢیﺪﻋ] yok olan.
adîmülimkân (A.) [نﺎﮑﻡﻻا ﻢیﺪﻋ] imkânsız.
âdiye (A.) [ ﻪیدﺎ ﻋ]
alışılmış, sıradan.
adl (A.) [لﺪﻋ] adalet.
adlâ’ (A.) عﻼﺽا] kenarlar.
adlî (A.) [ﯽﻝﺪﻋ] adalet ile ilgili.
adliyye (A.) [ﻪﻴﻝﺪﻋ] mahkeme, adliye.
adn (A.) [نﺪﻋ] cennet.
adû (A.) [وﺪﻋ] düşman.
âfâk (A.) [قﺎﻓﺁ] ufuklar.
âfâkî (A.) [ﯽﻗﺎﻓﺁ] 1.nesnel. 2.şuradan buradan konuşma.
âfât (A.) [تﺎﻓﺁ] afetler, belalar.
âferîde (F.) [ﻩﺪیﺮﻓﺁ] yaratık, yaratılmış, mahluk.
âferîdgâr (F.) [رﺎﮔﺪیﺮﻓﺁ] yaratan, Tanrı.
âferîn (F.) [ﻦیﺮﻓﺁ] bravo, çok yaşa, aferin.
âferîn (F.) [ﻦیﺮﻓﺁ] yaratan.
9