OsmanliTurkcesiSozlugu

çigûnegî (F.) [ﯽﮕﻥﻮﮕچ] nitelik.
çihâr (F.) [رﺎﻬچ] dört.
çihar yâr (F.) [رﺎیرﺎﻬچ] dört halife. Ebubekir, Ömer, Osman, Ali.
çihârüdü (F.) [ود و رﺎﻬچ] dört ve iki.
çihârüse (F.) [ﻪﺱ و رﺎﻬچ] dört ve üç.
çihârüyek (F.) [ﮏی و رﺎﻬچ] dört ve bir.
çihil (F.) [ﻞﻬچ] kırk.
çihilpâ (F.) [ﺎﭘ ﻞﻬچ] kırkayak.
çihre (F.) [ﻩﺮﻬچ] yüz.
çil (F.) [ﻞچ] kırk.
çile (F.) [ﻪﻠچ] 1.kırk günlük ibadet. 2.sıkıntı, azap. 3.iplik demeti.
çilekeş (F.) [ﺶﮐ ﻪﻠچ] çile çeken, acı çeken.
çimen (F.) [ﻦﻤچ] çimenlik.
çîn (F.) [ﻦﻴچ] kırışık.
çirâğ (F.) [غاﺮچ] 1.mum. 2.kandil. 2.çırak.
çîredest (F.) [ﺖﺱد ﻩﺮﻴچ] yetenekli, becerikli.
çirk (F.) [کﺮچ] 1.kir. 2.irin.
çirkâb (F.) [بﺁ کﺮچ] pis su.
çirkîn (F.) [ﻦﻴﮐﺮچ] 1.kirlenmiş. 2.çirkin.
çîz (F.) [ﺰﻴچ] şey.
çûb (F.) [بﻮچ] 1.sopa. 2.odun. 3.tahta.
çûbân (F.) [نﺎﺑﻮچ] çoban.
çûbek (F.) [ﮏﺑﻮچ] 1.tokmak, tokaç. 2.çomak.
86