OsmanliTurkcesiSozlugu

cumhûr (A.) [رﻮﻬﻤﺝ] 1.halk. 2.kalabalık.
cumhûrî (A.) [یرﻮﻬﻤﺝ] cumhuriyetle ilgili.
cumhûriyyet (A.) [ﺖیرﻮﻬﻤﺝ] cumhuriyet.
cûş (F.) [شﻮﺝ] 1.coşku. 2.kaynama.
cûş eylemek coşmak, coşup taşmak.
cûşâcûş (F.) [شﻮﺝﺎﺵﻮﺝ] coşkun, coşkulu.
cûşân (F.) [نﺎﺵﻮﺝ] 1.coşan. 2.kaynayan.
cûşiş (F.) [ﺶﺵﻮﺝ] coşku.
cûy (F.) [یﻮﺝ] 1.arayan. 2.arama.
cûy (F.) [یﻮﺝ] çay, ırmak.
cûybâr (F.) [رﺎﺒیﻮﺝ] ırmak.
cûyende (F.) [ﻩﺪﻨیﻮﺝ] arayan.
cübn (A.) [ﻦﺒﺝ] korkaklık.
cüdâ (F.) [اﺪﺝ] ayrı.
cüda kalmak ayrı düşmek, uzak kalmak.
cüdâyî (F.) [ﯽیاﺪﺝ] ayrılık.
cüdrân (A.) [نارﺪﺝ] duvarlar.
cüft (F.) [ﺖﻔﺝ] çift.
cüfte (F.) [ﻪﺘﻔﺝ] çifte.
cühelâ (A.) [ءﻼﻬﺝ] cahiller.
cühhâl (A.) [لﺎﻬﺝ] cahiller.
cüllâh (A.) [ﻩﻼﺝ] dokumacı, çulhacı.
cülûs (A.) [سﻮﻠﺝ] 1.oturma. 2.tahta geçme.
79