OsmanliTurkcesiSozlugu

cihannüma (F.) [ﺎﻤﻥ نﺎﻬﺝ] 1.dünya atlası. 2.taraça.
cihâr (F.) [رﺎﻬچ] dört.
cihâren (A.) [ارﺎﻬﺝ] açıkça.
cihât (A.) [تﺎﻬﺝ] 1.yönler. 2.sebepler. 3.yerler.
cihâz (A.) [زﺎﻬﺝ] 1.çeyiz. 2.aygıt. 3.sistem.
cihet (A.) [ﺖﻬﺝ] 1.yön, taraf. 2.bakım, nokta. 3.sebep.
cilâ (A.) [ءﻼﺝ] 1.parlaklık. 2.cila.
cilâdar (A.-F.) [رادﻼﺝ] cilalı.
cild (A.) [ﺪﻠﺝ] 1.deri, cilt. 2.kitap.
cilve (A.) [ﻩﻮﻠﺝ] 1.görünme. 2.kırıtma.
cilvegâh (A.-F.) [ﻩﺎﮔ ﻩﻮﻠﺝ] görünme yeri.
cilvegâh olmak yatak teşkil etmek, yurt olmak.
cilveger (A.-F.) [ﺮﮔ ﻩﻮﻠﺝ] 1.görünen. 2.kırıtan.
cilvesâz (A.-F.) [زﺎﺱ ﻩﻮﻠﺝ] kırıtan, cilve yapan.
cimâ’ (A.) [عﺎﻤﺝ] cinsel ilişki.
cimâ’ etmek cinsel ilişkide bulunmak.
cinâ’î (A.) [ﯽﺋﺎﻨﺝ] cinayetle ilgili.
cinân (A.) [نﺎﻨﺝ] 1.cennetler. 2.bahçeler.
cinayetkâr (A.-F.) [رﺎﮑﺘیﺎﻨﺝ] câni, cinayet işleyen.
cinâze (A.) [ﻩزﺎﻨﺝ] tabut.
cindar (A.-F.) [راﺪﻨﺝ] cinci, afsuncu.
cindarlık (A.-F.-T.) cincilik, afsunculuk, muskacılık.
cinnet (A.) [ﺖﻨﺝ] çıldırma.
77