OsmanliTurkcesiSozlugu

cevr etmek haksızlık etmek, üzmek, acı çektirmek.
cevşen (F.) [ﻦﺵﻮﺝ] zırhlı giysi.
cevv (A.) [ﻮﺝ] 1.hava. 2.boşluk.
cevvâl (A.) [لاﻮﺝ] çok hareketli, koşan.
cevvî (A.) [یﻮﺝ] hava ile ilgili.
cevzâ (A.) [ءازﻮﺝ] ikizler burcu.
ceyb (A.) [ﺐﻴﺝ] cep.
ceyş (A.) [ﺲﻴﺝ] asker.
ceyyid (A.) [ﺪﻴﺝ] iyi, güzel.
cezâ (A.) [ءاﺰﺝ] 1.karşılık. 2.ceza.
cezâir (A.) [ﺮﺋاﺰﺝ] adalar.
cezâlet (A.) [ﺖﻝاﺰﺝ] akıcılık, düzgünlük.
cezb (A.) [بﺬﺝ] kendine çekme.
cezb edilmek kendine çekilmek.
cezb etmek kendine çekmek.
cezbe (A.) [ﻪﺑﺬﺝ] 1.coşku. 2.kendinden geçiş.
cezer (A.) [رﺰﺝ] havuç.
cezîre (A.) [ﻩﺮیﺰﺝ] ada.
cezm (A.) [مﺰﺝ] kesin karar.
cezm etmek kesin karar vermek, kesin olarak niyetlenmek.
cezzâb (A.) [باﺬﺝ] çekici, cazibeli.
cibâl (A.) [لﺎﺒﺝ] dağlar.
cibillet (A.) [ﺖﻠﺒﺝ] karakter, yaratılış.
75