OsmanliTurkcesiSozlugu

cevâben (A.) [ﺎﺑاﻮﺝ] yanıt olarak.
cevâd (A.) [داﻮﺝ] cömert.
cevâhir (A.) [ﺮهاﻮﺝ] 1.mücevherler. 2.mücevher.
cevâmi’ (A.) [ﻊﻡاﻮﺝ] camiler.
cevâmid (A.) [ﺪﻡاﻮﺝ] cansız varlıklar.
cevâmîs (A.) [ﺲﻴﻡاﻮﺝ] mandalar.
cevân (F.) [ناﻮﺝ] genç.
cevânib (A.) [ﺐﻥاﻮﺝ] yanlar, yönler.
cevârî (A.) [یراﻮﺝ] halayıklar.
cevâz (A.) [زاﻮﺝ] izin, uygun verme.
cevâz vermek uygun vermek, olur vermek, müsaade etmek.
cevdet (A.) [تدﻮﺝ] 1iyilik. 2.olgunluk. 3.tazelik.
cevelân (A.) [نﻻﻮﺝ] dolaşma, gezinti.
cevelân etmek 1.dolaşmak, akmak. 2.gezinmek.
cevelângâh (A.-F.) [ﻩﺎﮕﻥﻻﻮﺝ] 1.gezinti yeri, mesire yeri. 2.dolaşım yeri.
cevf (A.) [فﻮﺝ] boşluk.
cevher (A.) [ﺮهﻮﺝ] 1.mücevher. 2.öz. 3.elmas.
cevherfürûş (A.-F.) [شوﺮﻓﺮهﻮﺝ] mücevherci.
cevherî (A.) [یﺮهﻮﺝ] 1.mücevherle ilgili. 2.mücevherli. 3.öz ile ilgili.
cevîn (F.) [ﻦیﻮﺝ] arpadan yapılmış.
cevir (A.) [رﻮﺝ] haksızlık, üzülme, üzme, zulüm.
cevir çekmek acı çekmek, zulüm görmek.
cevr (A.) [رﻮﺝ] haksızlık, üzme, üzülme, zulüm.
74