OsmanliTurkcesiSozlugu

cerâhat (A.) [ﺖﺣاﺮﺝ] yara.
cerâid (A.) [ﺪﺋاﺮﺝ] gazeteler.
cerâim (A.) [ﻢﺋاﺮﺝ] suçlar.
cerbeze (A.) [ﻩﺰﺑﺮﺝ] beceriklilik.
ceres (A.) [سﺮﺝ] 1.çan. 2.çıngırak.
cereyân (A.) [نﺎیﺮﺝ] 1.akış. 2.oluş. 3.akım.
cereyân etmek olmak, gerçekleşmek.
cerge (F.) [ﻪﮔﺮﺝ] küme.
cerh (A.) [حﺮﺝ] 1.yaralama. 2.çürütme.
cerh edilmek 1.yaralanmak. 2.çürütülmek.
cerh etmek 1.yaralamak. 2.çürütmek.
cerîde (A.) [ﻩﺪیﺮﺝ] 1.gazete. 2.tutanak.
cerîha (A.) [ﻪﺤیﺮﺝ] yara.
cerîme (A.) [ﻪﻤیﺮﺝ] 1.suç. 2.para cezası, cereme. 3.ceza ödeme.
cerrâh (A.) [حاﺮﺝ] operatör.
cerrâhî (A.) [ ﯽ ﺣاﺮﺝ]
operatörlük.
cesâmet (A.) [ﺖﻡﺎﺴﺝ] irilik.
cesâret (A.) [ترﺎﺴﺝ] cesurluk.
cesîm (A.) [ﻢﻴﺴﺝ] iri, büyük.
cesîmülcüsse (A.) [ﻪﺜﺠﻝا ﻢﻴﺴﺝ] iri yapılı, iriyarı.
cesûr (A.) [رﻮﺴﺝ] cesaret sahibi.
cev (F.) [ﻮﺝ] arpa.
cevâb (A.) [باﻮﺝ] 1.yanıt. 2.karşılık.
73