OsmanliTurkcesiSozlugu

cemm (A.) [ﻢﺝ] kalabalık.
cenâb (A.) [بﺎﻨﺝ] hazret.
cenâbet (A.) [ﺖﺑﺎﻨﺝ] 1.pis, murdar. 2.cünüplük hali.
cenâh (A.) [حﺎﻨﺝ] kanat.
cenb (A.) [ﺐﻨﺝ] taraf.
cendere (A.) [ﻩرﺪﻨﺝ] 1.pres. 2.basınç, baskı. 3.oklava.
ceng (F.) [ﮓﻨﺝ] savaş.
ceng etmek 1.savaşmak. 2.dövüşmek.
cengâver (F.) [روﺎﮕﻨﺝ] savaşçı.
cengâverî (F.) [یروﺎﮕﻨﺝ] savaşçılık.
cengcû (F.) [ﻮﺠﮕﻨﺝ] 1.savaşçı. 2.kavgacı.
cengel (F.) [ﻞﮕﻨﺝ] orman.
cennât (A.) [تﺎﻨﺝ] 1.cennetler. 2.bahçeler.
cennet (A.) [ﺖﻨﺝ] 1.cennet. 2.bahçe.
cennet -i a’lâ [ ﯽﻠﻋا ﺖﻨﺝ ] cennet.
cennetmekân (A.) [ نﺎﮑﻡ ﺖﻨﺝ ] mekanı cennet olan.
cenûb (A.) [بﻮﻨﺝ] güney.
cenûb -i garb [ بﺮﻏ بﻮﻨﺝ ] güneybatı.
cenûb -i garbî [ ﯽﺑﺮﻏ بﻮﻨﺝ ] güneybatı.
cenûb -i şark [ قﺮﺵ بﻮﻨﺝ ] güneydoğu.
cenûb -i şarkî [ ﯽﻗﺮﺵ بﻮﻨﺝ ] güneydoğu.
cenûbî (A.) [ﯽﺑﻮﻨﺝ] güneye ait.
cerâd (A.) [داﺮﺝ] çekirge.
72