OsmanliTurkcesiSozlugu

câmedân (F.) [ناد ﻪﻡﺎﺝ] gardrop.
câmegî (F.) [ﯽﮕﻡﺎﺝ] 1.giysi parası. 2.hizmetçi.
câmekan (F.) [نﺎﮑﻡﺎﺝ] hamamda soyunma odası.
câmekan (F.-A.) [نﺎﮑﻡﺎﺝ] 1.camlı bölme. 2.vitrin.
câmeşûy (F.) [یﻮﺵ ﻪﻡﺎﺝ] çamaşırcı.
câmi’ (A.) [ﻊﻡﺎﺝ] 1.toplayan. 2.cami.
câmia (A.) [ﻪﻌﻡﺎﺝ] topluluk.
câmid (A.) [ﺪﻡﺎﺝ] 1.cansız. 2.donuk.
câmûs (A.) [سﻮﻡﺎﺝ] manda, camız.
cân (F.) [نﺎﺝ] 1.ruh. 2.can. 3.sevgili.
cânâ (F.) [ﺎﻥﺎﺝ] sevgilim, ey sevgili.
cânân (F.) [نﺎﻥﺎﺝ] sevgili.
cânâne (F.) [ﻪﻥﺎﻥﺎﺝ] sevgili.
cânbâz (F.) [زﺎﺒﻥﺎﺝ] 1.canını hiçe sayan. 2.fedai. 3.cambaz.
cândâr (F.) [راﺪﻥﺎﺝ] 1.canlı. 2.koruyucu.
canefşân (F.) [نﺎﺸﻓا نﺎﺝ] canını hiçe sayan, fedai.
cânefzâ (F.) [اﺰﻓا نﺎﺝ] cana can katan.
cânfersâ (F.) [ﺎﺱﺮﻓ نﺎﺝ] ömür törpüsü, yürek tüketen.
cânfeşân (F.) [نﺎﺸﻓ نﺎﺝ] canını hiçe sayan, fedai.
cânfezâ (F.) [اﺰﻓ نﺎﺝ] cana can katan.
cângüdâz (F.) [زاﺪﮔ نﺎﺝ] yürek yakan.
canhıraş (F.) [شاﺮﺧ نﺎﺝ] yürek paralayan.
cânib (A.) [ﺐﻥﺎﺝ] taraf.
67