OsmanliTurkcesiSozlugu

înâm (F.) [مﺎﻨﻴﺑ] adsız, tanınmamış.
bînamaz (F.) [زﺎﻤﻥ ﯽﺑ] beynamaz.
bînasîb (F.-A.) [ﺐﻴﺼﻥ ﯽﺑ] nasipsiz, kısmetsiz.
bînazîr (F.-A.) [ﺮﻴﻈﻥ ﯽﺑ] benzersiz.
bînemek (F.) [ﮏﻤﻥ ﯽﺑ] tuzsuz.
bînevâ (F.) [اﻮﻨﻴﺑ] 1.zavallı. 2.yoksul.
bînî (F.) [ﯽﻨﻴﺑ] burun.
bînihaye (F.-A.) [ﻪیﺎﻬﻥ ﯽﺑ] sonsuz, bitmez tükenmez.
binnetice (A.) [ﻪﺠﻴﺘﻨﻝﺎﺑ] sonuçta, sonuç olarak.
binnisbe (A.) [ﻪﺒﺴﻨﻝﺎﺑ] bir dereceye kadar, nispeten.
bint (A.) [ﺖﻨﺑ] kız.
bîpâyân (F.) [نﺎیﺎﭘ ﯽﺑ] sonsuz.
bîpervâ (F.) [اوﺮﭘ ﯽﺑ] 1.korkusuz. 2.çekinmeden.
bir gûna (T.-F.) [ ] hiçbir, herhangi bir.
bir nevi (T.-A.) [ ] adeta, bir bakıma.
birâder (F.) [رداﺮﺑ] erkek kardeş.
bîrahm (F.-A.) [ﻢﺣر ﯽﺑ] merhametsiz, acımasız.
bîrayb (F.-A.) [ﺐیر ﯽﺑ] kuşkusuz.
birinc (F.) [ﺞﻥﺮﺑ] pirinç.
birişte (F.) [ﻪﺘﺵﺮﺑ] kavrulmuş.
bîrûn (F.) [نوﺮﻴﺑ] 1.dış. 2.dışarı.
biryân (F.) [نﺎیﺮﺑ] kebap.
bisât (A.) [طﺎﺴﺑ] yaygı.
60