OsmanliTurkcesiSozlugu

ey’ (A.) [ﻊﻴﺑ] satış.
beyâbân (F.) [نﺎﺑﺎﻴﺑ] çöl.
beyân (A.) [نﺎﻴﺑ] açıklama, ifade etme, dile getirme.
beyân edilmek açıklanmak, dile getirilmek.
beyân etmek açıklamak, dile getirmek.
beyânât (A.) [تﺎﻥﺎﻴﺑ] açıklamalar, demeç.
beyânnâme (A.-F.) [ﻪﻡﺎﻥ نﺎﻴﺑ] bildirge.
beyâz (A.) [ضﺎﻴﺑ] ak, beyaz.
beyhûde (F.) [ﻩدﻮﻬﻴﺑ] boş, boşuna.
beyn (A.) [ﻦﻴﺑ] ara, orta.
beynelmilel (A.) [ﻞﻠﻤﻝا ﻦﻴﺑ] uluslararası.
beyn-i (A.-F.) [ِ ﻦﻴﺑ] arasında, ortasında.
beynülmilel (A.) [ﻞﻠﻤﻝا ﻦﻴﺑ] uluslararası.
beyt (A.) [ﺖﻴﺑ] 1.ev. 2.konut. 3.beyit.
beytâr (A.) [رﺎﻄﻴﺑ] veteriner.
beytullah (A.) [ﷲا ﺖﻴﺑ] Kâbe.
beytûtet (A.) [ﺖﺕﻮﺘﻴﺑ] geceleme.
beytülmal (A.) [ لﺎﻤﻝا ﺖﻴﺑ]
hazine, maliye hazinesi.
beyzâ (A.) [ﺎﻀﻴﺑ] bembeyaz, çok beyaz.
beyze (A.) [ﻪﻀﻴﺑ] 1.yumurta. 2.husye.
beyzî (A.) [ﯽﻀﻴﺑ] oval.
beze (F.) [ﻩﺰﺑ] 1.günah. 2.suç.
bezekâr (F.) [رﺎﮐ ﻩﺰﺑ] 1.günahkar. 2.suçlu.
54