OsmanliTurkcesiSozlugu

zurûf (A.) [ فوﺮﻇ ] 1.kaplar. 2.zarflar.
zübde (A.) [ ﻩﺪﺑز ] öz.
zücâc (A.) [ جﺎﺝز ] cam.
zücâciyye (A.) [ ﻪﻴﺝﺎﺝز ] cam eşyalar.
zühd (A.) [ ﺪهز ] zahitlik, aşırı sofuluk.
zühhâd (A.) [ دﺎهز ] zahitler.
zühre (A.) [ ﻩﺮهز ] Venüs, Çoban Yıldızı.
zührevî (A.) [ یوﺮهز ] cinsel ilişkiyle bulaşan.
zühûl (A.) [ لﻮهذ ] dalgınlıkla unutma.
zükâm (A.) [ مﺎﮐز ] nezle.
zükûr (A.) [ رﻮﮐذ ] erkekler.
zülâl (A.) [ لﻻز ] berrak, saf.
zülf (F.) [ ﻒﻝز ] zülüf.
züll (A.) [ لذ ] alçalma, alçaklık, düşkünlük, zillet.
zülüf (F.) [ ﻒﻝز ] zülüf, iki yandaki lüleli saç.
zümre (A.) [ ﻩﺮﻡز ] grup, topluluk.
zümûm (A.) [ مﻮﻡذ ] yermeler, kötülemeler.
zümürrüd (A.) [ دﺮﻡز ] zümrüt.
zünbûr (A.) [ رﻮﺒﻥز ] eşek arısı.
zünnâr (A.) [ رﺎﻥز ] papaz kuşağı.
zünûb (A.) [ بﻮﻥذ ] 1.suçlar, günahlar. 2.kuyruklar.
zürâfe (A.) [ ﻪﻓارز ] zürafa.
zürefâ (A.) [ ﺎﻓﺮﻇ ] zarifler.
535