OsmanliTurkcesiSozlugu

zillet (A.) [ ﺖﻝذ ] düşkünlük, aşağılık, alçaklık.
zilzâl (A.) [ لاﺰﻝز ] sarsıntı.
zimâm (A.) [ مﺎﻡز ] yular.
zimâmdâr (A.-F.) [ راﺪﻡﺎﻡز ] 1.yular tutan. 2.işleri yürüten, sorumlu.
zîmedhal (A.) [ ﻞﺧﺪﻡ یذ ] müdahalesi olan.
zimmet (A.) [ ﺖﻡذ ] elde tutma zorunluluğu.
zîn (F.) [ ﻦیز ] eyer.
zinâ’ (A.) [ ءﺎﻥز ] zina, nikahsız cinsel ilişki.
zinâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻥز ] zina eden.
zencîrbend (F.) [ ﺪﻨﺑﺮﻴﺠﻥز ] zincire vurulmuş.
zencîrbend edilmek zincire vurulmak.
zindân (F.) [ ناﺪﻥز ] hapishane.
zindânî (F.) [ ﯽﻥاﺪﻥز ] 1.zindancı. 2.mahpus.
zinde (F.) [ ﻩﺪﻥز ] 1.diri, canlı. 2.sağlığı yerinde.
zindegânî (F.) [ ﯽﻥﺎﮔﺪﻥز ] yaşam.
zindîk (A.) [ ﻖیﺪﻥز ] zındık.
zînet (A.) [ ﺖﻨیز ] ziynet, süs.
zinhâr (F.) [ رﺎﻬﻥز ] sakın.
zîr (F.) [ ﺮیز ] alt, aşağı.
zîrâ (F.) [ اﺮیز ] çünkü.
zirâ’ (A.) [ عارذ ] 75-90 cm. lik bir uzunluk ölçüsü birimi, dirsek ile orta parmak
ucu arasındaki uzaklık.
zirâ’at (A.) [ ﺖﻋارز ] tarım.
532