OsmanliTurkcesiSozlugu

zevcât (A.) [ تﺎﺝوز ] nikahlı kadınlar, karılar.
zevce (A.) [ ﻪﺝوز ] nikahlı kadın, karı.
zevceteyn (A.) [ ﻦﻴﺘﺝوز ] karıkoca.
zevceyn (A.) [ ﻦﻴﺝوز ] karıkoca.
zevciyet (A.) [ ﺖﻴﺝوز ] eşlik.
zevebân (A.) [ نﺎﺑوذ ] erime.
zevk (A.) [ قوذ ] 1.beğeni, hoşlanma. 2.tat.
zevkbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ قوذ ] zevk veren.
zevrak (A.) [ قروز ] kayık.
zeyl (A.) [ ﻞیذ ] 1.ek, zeyil. 2.etek.
zeylen (A.) [ ﻼیذ ] ek olarak.
zeyn (A.) [ ﻦیز ] süs.
zeyn olmak süslenmek.
zeytûn (A.) [ نﻮﺘیز ] zeytin.
zıdd (A.) [ ﺪﺽ ] zıt, karşıt.
zıddiyyet (A.) [ ﺖیﺪﺽ ] zıtlık, karşıtlık.
zılâl (A.) [ لﻼﻇ ] gölgeler.
zıll (A.) [ ﻞﻇ ] gölge.
zımnen (A.) [ ﺎﻨﻤﺽ ] bu arada, dolayısıyla.
zımnî (A.) [ ﯽﻨﻤﺽ ] dolaylı, üstü kapalı.
zırh (F.) [ ﻩرز ] zırh.
zırhpûş (F.) [ شﻮﭘ ﻩرز ] zırhlı.
zıyâ’ (A.) [ عﺎﻴﺽ ] kaybolma.
530